وَ ما مَنَعَهُمْ أنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقاتُهُمْ إلاَّ أنَّهُمْ کَفَروا بِاللّهِ وَ بِرَسولِهِ وَ لا یَأْتونَ الصَّلاةَ إلاَّ وَ هُمْ کُسالی وَ لا یُنْفِقونَ إلاَّ وَ هُمْ کارِهونَ (۵۴)
و چه چیز منع کرد آنها را که قبول شود از آنها، انفاق‌هایشان مگر آنکه آنها کفر ورزیدند به الله و رسولش و نمی‌آمدند نماز را در حالی که آنها کسالتداشتگان بودند و انفاق نمی‌کردند مگر در حالی که آنها کراهتداشتگان بودند. (۵۴)
مانع قبول خرجهایشان، جز این نبود که آنها خدا و پیمبر او را منکرند و جز بحال ملالت بنماز [جماعت] نیایند و خرج جز بکراهت، نکنند (۵۴)
و هیچ چیز مانع پذیرفته شدن انفاقهای آنان نشد جز اینکه به خدا و پیامبرش کفر ورزیدند، و جز با [حال] کسالت نماز به جا نمیآورند، و جز با کراهت انفاق نمیکنند. (۵۴)
و چیزی آنها را از پذیرفته شدن نفقاتشان بازنداشت جز آنکه آنها به خدا و فرستاده او کفر ورزیدند، و آنها نماز را به جا نمیآورند مگر در حالی که کسلاند و انفاق نمیکنند مگر آنکه ناراضیاند. (۵۴)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج
