حدیث 1-9
(9-1 و 10221) الفقیه (ح 4932)، عیون أخبار الرضا علیه‌السلام (ج 1، ص 285)، علل الشرائع (ج 2، ص 391) و الکافی (ح 2466): رَوَی عَبْدُالْعَظیمِ بْنُ عَبْدِاللهِ الْحَسَنیُّ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلیٍّ الرِّضا علیه‌السلام عَنْ أبیهِ علیه‌السلام قالَ سَمِعْتُ أبی، موسَی بْنَ جَعْفَرٍ علیه‌السلام یَقولُ: «دَخَلَ عَمْرو بْنُ عُبَیْدٍ الْبَصْریُّ عَلَی أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام، فَلَمّا سَلَّمَ وَ جَلَسَ تَلا هَذِهِ الْآیَةَ: «الَّذینَ یَجْتَنِبونَ کَبائِرَ الْإثْمِ» ثُمَّ أمْسَکَ. فَقالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «ما أسْکَتَکَ؟» قالَ: «أُحِبُّ أنْ أعْرِفَ الْکَبائِرَ مِنْ کِتابِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ.» فَقالَ: «نَعَمْ! یا عَمْرو! … وَ تَرْکُ الصَّلاةِ مُتَعَمِّداً أوْ شَیْئاً مِمّا فَرَضَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ، لِأنَّ رَسولَ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله قالَ: «مَنْ تَرَکَ الصَّلاةَ مُتَعَمِّداً، فَقَدْ بَرِئَ مِنْ ذِمَّةِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ ذِمَّةِ رَسولِهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله» …»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.شیخ صدوق این حدیث را به طریق خود در الفقیه به عبدالعظیم الحسنی که معتبر مشروط است، روایت کرده است.
ایشان شبیه این حدیث را از محمد بن موسی بن متوکل از علی بن حسین السعدآبادی از احمد به محمد البرقی نیز روایت کرده است که همان طریق اول الفقیه است.
ثقةالاسلام الکلینی نیز شبیه این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد به محمد البرقی به باقی سند نیز روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
* * *
مجلسی اول: فی القوی کالصحیح، بل فی الصحیح.
عبدالعظیم الحسنی از ابوجعفر، محمد بن علی الرضا (امام جواد) علیهماالسلام به واسطه پدرشان روایت کرد که موسی بن جعفر (امام کاظم) علیهماالسلام فرمودند: «عمرو بن عبید البصری بر ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام وارد شد، پس هنگامی که سلام کرد و نشست، این آیه را تلاوت کرد: «الَّذینَ یَجْتَنِبونَ کَبائِرَ الْإثْمِ»، سپس (از خواندن ادامه آیه) خودداری کرد. پس ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام به او فرمودند: «چرا ساکت شدی؟» گفت: «دوست دارم گناهان کبیره را از کتاب الله عز و جل بشناسم.» پس فرمودند: «آری! ای عمرو! … و ترک نماز از روی عمد یا هر آن چه الله آن را واجب نموده (از گناهان کبیره است)، چرا که رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «هر که نماز را از روی عمد ترک کند، از ذمه الله و رسولش صلی‌الله‌علیه‌وآله دور شده»…»