حدیث 5558
(5558 و 8184) الکافی (1697 و 4707): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ مَحْبوبٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ مَرْحومٍ عَنْ أبی‌سَعیدٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «إذا دَخَلَ الْمُؤْمِنُ فی قَبْرِهِ، کانَتِ الصَّلاةُ عَنْ یَمینِهِ وَ الزَّکاةُ عَنْ یَسارِهِ وَ الْبِرُّ مُطِلٌّ عَلَیْهِ وَ یَتَنَحَّی الصَّبْرُ ناحیَةً. فَإذا دَخَلَ عَلَیْهِ الْمَلَکانِ اللَّذانِ یَلیانِ مُساءَلَتَهُ، قالَ الصَّبْرُ لِلصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ وَ الْبِرِّ: «دونَکُمْ صاحِبَکُمْ، فَإنْ عَجَزْتُمْ عَنْهُ، فَأنا دونَهُ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از حسن بن محبوب از عبدالله بن مرحوم از ابوسعید، عبدالله بن سنان روایت کرده است که عبدالله بن مرحوم از ثقات درجه دو و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
در یک از دو حدیث، به جای عبدالله بن مرحوم، عبدالله بن کولوم و به جای ابوسعید، ابوسیار آمده است که خطای در استنساخ است.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «هنگامی که داخل شود مؤمن در قبرش، نماز از راستش باشد و زکات از چپش و نیکی بر او اشراف پیدا کند و صبر در گوشه‌ای نزدیک (او) جای گزیند. پس هنگامی که داخل شدند بر او دو ملک متصدی سؤال از او، صبر به نماز و زکات و نیکی گوید: «مراقب هم‌صحبتتان باشید، پس اگر از آن عاجز شدید، من مراقب او هستم.»»