حدیث ۴۵۶۸
(۴۵۶۸، ۴۵۶۹ و ۴۵۷۰) الکافی (ح ۱۴۸۹۵، ح ۳۹۵۸) و المحاسن (ج ۱، ص ۱۶۶): أبوعَلیٍّ الْأشْعَریُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِالْجَبّارِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلیِّ بْنِ فَضّالٍ عَنْ ثَعْلَبَةَ بْنِ مَیْمونٍ عَنْ أبی‌أُمَیَّةَ، یوسُفَ بْنِ ثابِتِ بْنِ أبی‌سَعیدَةَ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام أنَّهُمْ قالوا حینَ دَخَلوا عَلَیْهِ: «إنَّما أحْبَبْناکُمْ لِقَرابَتِکُمْ مِنْ رَسولِ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَ لِما أوْجَبَ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ مِنْ حَقِّکُمْ. ما أحْبَبْناکُمْ لِلدُّنْیا نُصیبُها مِنْکُمْ إلّا لِوَجْهِ اللهِ وَ الدّارِ الْآخِرَةِ وَ لِیَصْلُحَ لِامْرِئٍ مِنّا دینُهُ.» فَقالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «صَدَقْتُمْ! صَدَقْتُمْ!» ثُمَّ قالَ: «مَنْ أحَبَّنا، کانَ مَعَنا» أوْ «جاءَ مَعَنا یَوْمَ الْقیامَةِ هَکَذا.» ثُمَّ جَمَعَ بَیْنَ السَّبّابَتَیْنِ. ثُمَّ قالَ: «وَ اللهِ! لَوْ أنَّ رَجُلاً صامَ النَّهارَ وَ قامَ اللَّیْلَ، ثُمَّ لَقیَ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ بِغَیْرِ وَلایَتِنا أهْلَ الْبَیْتِ، لَلَقیَهُ وَ هُوَ عَنْهُ غَیْرُ راضٍ أوْ ساخِطٌ عَلَیْهِ.» ثُمَّ قالَ: «وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ ما مَنَعَهُمْ أنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقاتُهُمْ إلّا أنَّهُمْ کَفَروا بِاللهِ وَ بِرَسولِهِ وَ لا یَأْتونَ الصَّلاةَ إلّا وَ هُمْ کُسالی وَ لا یُنْفِقونَ إلّا وَ هُمْ کارِهونَ فَلا تُعْجِبْکَ أمْوالُهُمْ وَ لا أوْلادُهُمْ إنَّما یُریدُ اللهُ لیُعَذِّبَهُمْ بِها فی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ تَزْهَقَ أنْفُسُهُمْ وَ هُمْ کافِرونَ». ثُمَّ قالَ: «وَ کَذَلِکَ الْإیمانُ، لا یَضُرُّ مَعَهُ الْعَمَلُ وَ کَذَلِکَ الْکُفْرُ لا یَنْفَعُ مَعَهُ الْعَمَلُ.» ثُمَّ قالَ: «إنْ تَکونوا وَحْدانیّینَ، فَقَدْ کانَ رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله وَحْدانیّاً. یَدْعو النّاسَ، فَلا یَسْتَجیبونَ لَهُ وَ کانَ أوَّلَ مَنِ اسْتَجابَ لَهُ عَلیُّ بْنُ أبی‌طالِبٍ علیه‌السلام وَ قَدْ قالَ رَسولُ اللهِ صلی‌الله‌علیه‌وآله: «أنْتَ مِنّی بِمَنْزِلَةِ هارونَ مِنْ موسَی إلّا أنَّهُ لا نَبیَّ بَعْدی.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از احمد بن ادریس القمی از محمد بن عبدالجبار از حسن بن علی بن فضال از ثعلبه بن میمون از یوسف بن ثابت بن ابی‌سعده روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ثقةالاسلام الکلینی بخش‌هایی از این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبدالرحمن از عبدالله بن بکیر از یوسف بن ثابت روایت کرده است.
احمد البرقی بخش‌هایی از این حدیث را از حسن بن محبوب از علی بن رئاب و عبدالله بن بکیر از به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: موثق.
ابوامیه، یوسف بن ثابت بن ابی‌سعده از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام (روایت کرد) که آن‌ها هنگامی که بر او وارد شدند، گفتند: «این است و جز این نیست که شما را دوست می‌داریم به جهت نزدیکیتان به رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله و برای آن‌چه الله عز و جل از حق شما واجب کرده است. دوست نمی‌داریم شما را به خاطر دنیا، نصیب آن از شما مگر برای وجه الله و سرای آخرت و تا برای هر کدام ما دینش را اصلاح کند.» پس ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «درست گفتید! درست گفتید!» سپس فرمودند: «هر کس ما را دوست بدارد، با ما باشد» یا «همراه ما بیاید زمان قیامت، این‌گونه.» سپس بین دوسبابه‌شان را جمع کردند. سپس فرمودند: «قسم به الله! اگر فردی روز را روزه بگیرد و شب‌زنده‌داری کند، سپس الله عز و جل را به غیر ولایت ما اهل بیت ملاقات کند، او را ملاقات کرده است در حالی که او از او ناراضی است یا بر او خشمگین است.» سپس فرمودند: «و آن است کلام الله عز و جل: «وَ ما مَنَعَهُمْ أنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ نَفَقاتُهُمْ إلّا أنَّهُمْ کَفَروا بِاللهِ وَ بِرَسولِهِ وَ لا یَأْتونَ الصَّلاةَ إلّا وَ هُمْ کُسالی وَ لا یُنْفِقونَ إلّا وَ هُمْ کارِهونَ فَلا تُعْجِبْکَ أمْوالُهُمْ وَ لا أوْلادُهُمْ إنَّما یُریدُ اللهُ لیُعَذِّبَهُمْ بِها فی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَ تَزْهَقَ أنْفُسُهُمْ وَ هُمْ کافِرونَ».» سپس فرمودند: «و این‌گونه ایمان، عملی همراه آن ضرر نمی‌رساند این‌گونه کفری، عملی همراه آن نفی نمی‌رساند.» سپس فرموند: «(البته) اگر یکتاپرست باشید که رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله یکتاپرست بود. مردم را دعوت می‌کرد، پس او را اجابت نمی‌کردند و اولین کسی که او را اجابت کرد، علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام بود و رسول الله صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: «تو از من به منزله هارون از موسی هستی، مگر این‌که نبی‌ای بعد من نیست.»»
