إنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللّهِ فَمَنْ حَجَّ الْبَیْتَ أوِ اعْتَمَرَ فَلا جُناحَ عَلَیْهِ أنْ یَطَّوَّفَ بِهِما وَ مَنْ تَطَوَّعَ خَیْراً فَإنَّ اللّهَ شاکِرٌ عَلیمٌ (۱۵۸)
به یقین صفا و مروه از شعائر الله است. پس کسی که حج میگذارد بیت (الله) را یا عمره به جا میآورد، پس نیست گناهی بر او که طواف کند به آن دو و کسی که میل میکند خیری را (بداند) پس به یقین الله شکرگزار همیشه عالم است. (۱۵۸)
صفا و مروه از مراسم خداست. هر که حج خانه کند یا عمره گزارد، رواست که بر آن طواف برد و هر که بدلخواه عمل نیکی کند خدا حقگزار است و دانا (۱۵۸)
در حقیقت، «صفا» و «مروه» از شعایر خداست [که یادآور اوست] پس هر که خانه [خدا] را حج کند، یا عمره گزارد، بر او گناهی نیست که میان آن دو سعی به جای آورد. و هر که افزون بر فریضه، کار نیکی کند، خدا حق شناس و داناست. (۱۵۸)
همانا (دو کوه) صفا و مروه از علائم و نشانههای (دین و پرستش) خداست، پس کسی که حج خانه خدا کند یا عمره به جا آورد، بر او گناهی نیست (بلکه واجب است) که بر آن دو طواف کند (میان آن دو سعی نماید زیرا نصب کردن مشرکان قبل از اسلام بتی را در هر یک از صفا و مروه و احترامشان بدانها در هر شوط، سبب حرمت سعی الهی شما نمیشود) و هر که کار نیکی افزون بر حد واجب انجام دهد (بر تعداد سعی و طواف بیفزاید) خداوند سپاسگزار و داناست. (۱۵۸)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج