حدیث ۹۳۸

(۹۳۸) علل الشرائع (ج ۲، ص ۴۱۱): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ الْوَلیدِ رضی‌الله‌عنه قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أبی‌الْخَطّابِ عَنْ حَمّادِ بْنِ عیسَی عَنْ أبانِ بْنِ عُثْمانَ عَمَّنْ أخْبَرَهُ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «قُلْتُ لَهُ: «لِمَ سُمّیَ الْحَجُّ حَجّاً؟» قالَ: «حَجَّ فُلانٌ أیْ أفْلَحَ فُلانٌ.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد حسن بن ولید از محمد بن حسن الصفار از محمد بن حسین بن ابی‌الخطاب از حماد بن عیسی از ابان بن عثمان از من اخبره روایت کرده است که این نفر آخر، ابتداء مجهول است، اما به واسطه ابان بن عثمان، توثیق درجه دو می‌شود و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.

ابان بن عثمان از فردی که او را خبر کرد از ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام روایت کرد: «به ایشان عرض کردم: «برای چه حج، حج نامیده شد؟» فرمودند: «فلانی حج کرد، یعنی فلانی رستگار شد.»»