وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ بِشَیْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأمْوالِ وَ الْأنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصّابِرینَ (۱۵۵)
الَّذینَ إذا أصابَتْهُمْ مُصیبَةٌ قالوا إنّا لِلّهِ وَ إنّا إلَیْهِ راجِعونَ (۱۵۶)
أولئِکَ عَلَیْهِمْ صَلَواتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ رَحْمَةٌ وَ أولئِکَ هُمُ الْمُهْتَدونَ (۱۵۷)
و قطعاً میآزماییم شما را به اندکی از خوف و گرسنگی و نقص در اموال و جانها و ثمرهها و بشارت ده صبرکنندگان را. (۱۵۵) کسانی که هنگامی که برخورد کند آنها را مصیبتی، گویند: «به یقین ما برای الله هستیم و به یقین ما به سوی او بازگشتکنندگانیم.» (۱۵۶) آنها هستند (که) بر آنها درودهایی از (جانب) پروردگارشان است و (نیز) رحمتی و آنها، (هم) آنها هدایت یافتگانند. (۱۵۷)
شما را بشمهای از ترس و گرسنگی و کاهش اموال و نفوس و محصولات امتحان خواهیم کرد و صابران را نوید ده (۱۵۵) آنها که چون مصیبتی رسدشان گویند: ما از آن خداییم و بسوی او باز میگردیم (۱۵۶) درود و رحمت پروردگار- شان بر آنها باد که هدایت یافتگانند (۱۵۷)
و قطعا شما را به چیزی از [قبیل] ترس و گرسنگی، و کاهشی در اموال و جانها و محصولات میآزماییم و مژده ده شکیبایان را. (۱۵۵) [همان] کسانی که چون مصیبتی به آنان برسد، میگویند: «ما از آن خدا هستیم، و به سوی او باز میگردیم.» (۱۵۶) بر ایشان درودها و رحمتی از پروردگارشان [باد] و راهیافتگان [هم] خود ایشانند. (۱۵۷)
و حتما شما را به اندکی از ترس و گرسنگی و کاهشی از مالها و جانها و محصولات (درختان، یا ثمرات زندگی از زن و فرزند) آزمایش خواهیم نمود و شکیبایان را مژده ده. (۱۵۵) همان کسانی که چون مصیبتی بر آنها وارد شود گویند: همانا ما از آن خداییم (ملک حقیقی اوییم به ملاک آنکه خلق و حفظ و تدبیر امور و اعدام ما به دست اوست) و همانا به سوی او باز خواهیم گشت. (۱۵۶) آنها هستند که بر آنها درودها و رحمتی از جانب پروردگارشان میرسد، و آنها هستند که رهیافتهاند. (۱۵۷)