سوره نحل – آیات ۵۲ تا ۶۲

و برای او است آن‌چه در آسمان‌ها و زمین است و برای او است دین پایدار. آیا پس (از) غیر الله پروا می‌کنید. (۵۲) و آن‌چه برا شما است از نعمت، پس از (جانب) الله است. سپس هنگامی که برخورد کند شما را ضرری، پس به سوی او زاری می‌کنید. (۵۳) سپس هنگامی که برداشت ضرر را از شما، آن هنگام گروهی از شما به بروردگارشان شرک می‌ورزند. (۵۴) تا کفر ورزند به آن‌چه داده‌ایم آن‌ها را، پس بهره ببرید، پس درآینده خواهید دانست. (۵۵) و قرار می‌دهند برای آن‌چه نمی‌دانند بهره‌ای از آن‌چه روزیشان داده‌ایم. قسم به الله قطعاً مورد سؤال قرار می‌گیرند از آن‌چه افترا می‌بندند. (۵۶) و قرار می‌دهند برای الله دخترانی. او منزه است و برای آن‌ها است آن‌چه میل دارند. (۵۷) و هنگامی که بشارت داده شود یکی از آن‌ها به دختری، تیره شود چهره‌اش (به) سیاهی، در حالی که او خشمش را می‌خورد. (۵۸) پنهان می‌شود از قوم از بدی آن‌چه بشارت داده شده به آن. آیا نگه‌دارد آن را بر خواری یا پنهان کند آن را در خاک. آگاه باشید! بذد است آن‌چه حکم می‌کنند. (۵۹) برای کسانی که ایمان نمی‌آورند به آخرت، مثل بدی است و برای الله مثلی بلندمرتبه و او همیشه با عزت همیشه با حکمت است. (۶۰) و چنان‌چه مؤاخذه کند الله مردم را به به ظلمشان، ترک نمی‌کرد بر آن از جنبنده‌ای، ولیکن به تأخیر می‌اندازد آن‌ها را تا مهلت علامت‌گذاری شده. پس هنگامی که سرآید مهلتشان، نَه تأخیر می‌کنند زمانی و نََه پیشی می‌گیرند. (۶۱) و قرار می‌دهند برای الله، آن‌چه را خوش نمی‌دارند و توصیف می‌کند زبان‌هایشان دروغ را که برای آن‌ها است نیکی. ناچار این‌که برای آن‌ها است آتش و این‌که آن‌ها پیش‌افتادگان هستند. (۶۲)

هر چه در آسمانها و زمین هست از آن اوست و اطاعت دایم خاص اوست، چرا از غیر خدا میترسید (۵۲)
هر نعمتی دارید از خداست و باز، وقتی محنتی رسدتان در پیشگاه او زاری میکنید (۵۳) و چون محنت از شما برداشت آنوقت گروهی از شما بپروردگارشان شرک آورند (۵۴) تا عطیه‏ای را که بایشان داده‏ایم کفران کنند. خوشی کنید، که بزودی خواهید دانست (۵۵) برای موجودات بیشعور، از آنچه روزیشان داده‏ایم نصیبی نهند، بخدا، از آن دروغها که میساخته‏اید باز خواست میشوید (۵۶) برای خدا دختران انگارند، و برای خودشان هر چه هوس دارند (۵۷) و چون یکی- شان را نوید دختر دهند، چهره‏اش تیره شود و غمزده شود (۵۸) از قبح چیزیکه بدان بشارتش داده‏اند از قوم نهان شود [و نداند] که آنرا بذلت نگهدارد یا در خاک نهانش کند؟ بدانید که بد داوری میکنند (۵۹) کسانی که به آخرت ایمان ندارند، صفت قبیح دارند. وصف والا از آن خداست و او نیرومند و فرزانه است (۶۰) اگر خدا کسان را بستمشان مؤاخذه میکرد روی زمین جنبنده‏ای وانمیگذاشت ولی تا مدتی معلوم مهلتشان دهد و چون مدتشان سر آید، نه ساعتی پس روند و نه جلوتر شوند (۶۱) چیزی را که مکروه دارند از آن خدا کنند، زبانهایشان بدروغ نقل کند که بهشت از آنها است، بی‏گفتگو جهنم از آنهاست و خودشان سوی آن روانند (۶۲)

و آنچه در آسمانها و زمین است از آن اوست، و آیین پایدار [نیز] از آن اوست. پس آیا از غیر خدا پروا دارید؟ (۵۲) و هر نعمتی که دارید از خداست، سپس چون آسیبی به شما رسد به سوی او روی می آورید [و می‏نالید]. (۵۳) و چون آن آسیب را از شما برطرف کرد، آن گاه گروهی از شما به پروردگارشان شرک می‏ورزند. (۵۴) [بگذار] تا آنچه را به ایشان عطا کرده‏ایم ناسپاسی کنند. اکنون برخوردار شوید، و [لی‏] زودا که بدانید. (۵۵) و از آنچه به ایشان روزی دادیم، نصیبی برای آن [خدایانی‏] که نمی‏دانند [چیست‏] می‏نهند. به خدا سوگند که از آنچه به دروغ برمی‏بافتید، حتما سؤال خواهید شد. (۵۶) و برای خدا دخترانی می‏پندارند. منزه است او. و برای خودشان آنچه را میل دارند [قرار می‏دهند]. (۵۷) و هر گاه یکی از آنان را به دختر مژده آورند، چهره‏اش سیاه می‏گردد، در حالی که خشم [و اندوه‏] خود را فرو می‏خورد. (۵۸) از بدی آنچه بدو بشارت داده شده، از قبیله [خود] روی می‏پوشاند. آیا او را با خواری نگاه دارد، یا در خاک پنهانش کند؟ وه چه بد داوری می‏کنند. (۵۹) وصف زشت برای کسانی است که به آخرت ایمان ندارند، و بهترین وصف از آن خداست، و اوست ارجمند حکیم. (۶۰) و اگر خداوند مردم را به [سزای‏] ستمشان مؤاخذه می‏کرد، جنبنده‏ای بر روی زمین باقی نمی‏گذاشت، لیکن [کیفر] آنان را تا وقتی معین بازپس می‏اندازد، و چون اجلشان فرا رسد، ساعتی آن را پس و پیش نمی‏توانند افکنند. (۶۱) و چیزی را که خوش نمی‏دارند، برای خدا قرار می‏دهند، و زبانشان دروغ‏پردازی می‏کند که [سرانجام‏] نیکو از آن ایشان است. حقا که آتش برای آنان است و به سوی آن پیش فرستاده خواهند شد. (۶۲)

و آنچه در آسمان‏ها و زمین است (علاوه بر خود آنها) ملک حقیقی خداست، (زیرا آفریدن، حفظ و تصرف و تدبیر و بالاخره فانی کردن همه در تحت اراده اوست) و دین (و طاعت و جزا) همیشه سزاوار اوست، پس آیا از غیر خدا پروا می‏دارید؟! (۵۲) و هر نعمتی که دارید از جانب خداوند است، و نیز چون ضرر و آسیبی به شما برسد به سوی او زاری و استغاثه می‏کنید. (۵۳) اما همین که آن ضرر و آسیب را از شما برطرف نماید ناگاه گروهی از شما به پروردگارشان شرک می‏ورزند! (شرک در وجود یا ربوبیت یا عبادت یا طاعت.) (۵۴) تا سرانجام بدانچه به آنها داده‏ایم کفر ورزند و ناسپاسی کنند. پس (از خوشی‏های دنیا) بهره برید، که به زودی خواهید دانست. (۵۵) و برای چیزهایی که علم (به قداست و تأثیر وجودی آنها) ندارند (مانند بت‏ها) بهره و سهمی از آنچه روزی آنها کرده‏ایم قرار می‏دهند (ای مشرکان) به خدا سوگند (در روز قیامت) از آنچه افترا می‏بسته‏اید بازخواست خواهید شد. (۵۶) و دختران را برای خدا قرار می‏دهند (فرشتگان را دختران خدا می‏دانند)- منزه است خداوند- و برای خودشان آنچه را که میل دارند (قرار می‏دهند یعنی پسران را)! (۵۷)
و چون یکی از آنان را به (تولد) دختر بشارت دهند (از فرط غیظ و غضب) صورتش سیاه گردد در حالی که خشم گلویش را می‏فشارد. (۵۸) از بدی بشارتی که به او داده شده از میان قبیله خود متواری شود (و نمی‏داند) آیا او را با سرافکندگی نگاه دارد یا (زنده) در زیر خاکش نهان سازد. هان، بد قضاوتی می‏کنند! (۵۹)
برای کسانی که به آخرت ایمان نمی‏آورند صفات زشت است (چون اعتقاد به تعدید آلهه، پرستش جماد، کشتن دختران) و برای خداوند صفات والا و برتر است (مانند وحدت ذات، وجوب وجود، اتصاف به صفات جمال و جلال) و اوست مقتدر غالب و با حکمت. (۶۰) و اگر خداوند مردم را به خاطر ظلمشان مؤاخذه می‏کرد هیچ جنبنده‏ای را بر روی این (زمین) باقی نمی‏گذاشت، و لکن آنها را تا مدتی معین مهلت می‏دهد پس چون مدتشان سرآید ساعتی تأخیر نمی‏کنند و نمی‏توانند ساعتی هم پیش بیفتند. (۶۱) و آنچه را که خود نمی‏پسندند (فرزند دختر را) برای خدا قرار می‏دهند و زبان‏هایشان به دروغ توصیف می‏کند که عاقبت نیک از آن آنهاست (اگر آخرتی باشد ما اهل بهشتیم) قطعا برای آنها آتش است و آنها (در ورود به آن) پیشگام و مقدم خواهند بود. (۶۲)