سوره توبه – آیه ۱۱۳

ما کانَ لِلنَّبیِّ وَ الَّذینَ آمَنوا أنْ یَسْتَغْفِروا لِلْمُشْرِکینَ وَ لَوْ کانوا أولی قُرْبی مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمْ أنَّهُمْ أصْحابُ الْجَحیمِ (۱۱۳)

نباشد بر نبی و کسانی که ایمان آورده‌اند که طلب پوشش (اعمال) کنند بری مشرکان، اگر چه باشند نزدیکان از بعد آن‌که آشکار شد برای آن‌ها که آن‌ها هم‌نشینان دوزخ هستند. (۱۱۳)

پیمبر و کسانی که ایمان آورده‏اند نمیباید برای مشرکان پس از آنکه معلومشان شد که آنها اهل جهنمند، آمرزش بخواهند و گرچه خویشا- وند باشند (۱۱۳)

بر پیامبر و کسانی که ایمان آورده‏اند سزاوار نیست که برای مشرکان- پس از آنکه برایشان آشکار گردید که آنان اهل دوزخند- طلب آمرزش کنند، هر چند خویشاوند [آنان‏] باشند. (۱۱۳)

یامبر و کسانی را که ایمان آورده‏اند نرسد و شرعا جایز و عقلا صحیح نباشد که برای مشرکان آمرزش بخواهند هر چند خویشان (آنها) باشند، پس از آنکه برایشان آشکار شده که آنان اهل دوزخند. (۱۱۳)

فهرست مطالب

باز کردن همه | بستن همه