سوره توبه – آیه ۱۱۴

و نبود طلب پوشش (اعمال توسط) ابراهیم برای بزرگ (مربی / پدر) خود مگر از وعده‌ای که وعده داده بود او را، فقط و فقط او را، پس هنگامی که آشکار شد برای او که او دشمنی برای الله است، برائت جست از او، به یقین ابراهیم قطعاً بسیار تضرع کننده بسیار بردبار بود. (۱۱۴)

آمرزش خواستن ابراهیم برای پدرش، نبود مگر باقتضای وعده‏ای که با وی کرده بود و چون بر او معلوم شد که پدرش دشمن خداست از او بیزاری جست که ابراهیم خدا ترس بود و بردبار. (۱۱۴)

و طلب آمرزش ابراهیم برای پدرش جز برای وعده‏ای که به او داده بود، نبود. و [لی‏] هنگامی که برای او روشن شد که وی دشمن خداست، از او بیزاری جست. راستی، ابراهیم، دلسوزی بردبار بود. (۱۱۴)

و طلب آمرزش ابراهیم برای پدرش (عمویش آزر) نبود مگر از روی وعده‏ای که به او داده بود (که برایش آمرزش بطلبد)، پس چون (از اصرار وی بر کفر یا مرگ او بر کفر) برایش روشن شد که او دشمن خداست از او بیزاری جست (زیرا طلب عفو برای کسی است که خدا با او دشمن شده نه او با خدا) حقیا که ابراهیم بیمناک از حق، غمناک از گناه، بسیار آه کشنده از ته دل، (به درگاه خدا) و بردبار بود. (۱۱۴)