سوره انعام – آیه 145

بگو: «نمی‌یابم در آن‌چه وحی شده به سوی من، حرام شده‌ای بر خورنده که می‌خورد آن را، مگر آن‌که باشد مردار یا خونی ریخته شده یا گوشت خوک، پس به یقین آن پلیدی است یا از روی فسقی ندا داده شده به غیر الله به آن، پس کسی که ناچار است (به) غیر از ستم‌کاری و و نه (از روی) از حد گذراندن»، پس به یقین پروردگار تو بسیار پوشش‌دهنده (مؤمنان را به صورت خاص) همیشه بخشاینده است. (145)

بگو در احکامی که بمن وحی شده، چیزی را که غذا خوار تواند خورد حرام نمییابم مگر آنکه مرداری باشد یا خون ریخته شده یا گوشت خوک، که پلید است، یا ذبحی ناروا که نام غیر خدا بر آن یاد شده و هر که ناچار باشد، نه متجاوز یا افراطکار، [و بخورد] پروردگار تو آمرزگار است و رحیم. (145)

بگو: «در آنچه به من وحی شده است، بر خورنده‏ای که آن را می‏خورد هیچ حرامی نمی‏یابم، مگر آنکه مردار یا خون ریخته یا گوشت خوک باشد که اینها همه پلیدند. یا [قربانیی که‏] از روی نافرمانی، [به هنگام ذبح‏] نام غیر خدا بر آن برده شده باشد. پس کسی که بدون سرکشی و زیاده‏خواهی [به خوردن آنها] ناچار گردد، قطعا پروردگار تو آمرزنده مهربان است. (145)

بگو: در میان آنچه به من وحی شده (خوراک) حرامی بر خورنده‏ای که بخواهد بخورد نمی‏یابم مگر آنکه مردار باشد یا خون ریخته شده (از رگ‏های حیوان) یا گوشت خوک- بدان جهت که همه پلیدند- یا ذبیحه‏ای که به نافرمانی نام غیر خدا (چه بت‏ها یا غیر بت‏ها هر چند از مقدسات) بر آن برده شده است، و اگر کسی ناچار (به خوردن آنها) شود بی‏آنکه جویای لذت یا تجاوزکننده (از قدر ضرورت) باشد، همانا پروردگار تو بسیار آمرزنده و مهربان است. (145)