حدیث ۳۷۰۸
(۳۷۰۸) التهذیب (ج ۹، ح ۱۵) و الإستبصار (ج ۴، ح ۲۰۷): الْحُسَیْنُ بْنُ سَعیدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌عُمَیْرٍ عَنِ ابْنِ أُذَیْنَةَ عَنْ زُرارَةَ قالَ: «سَألْتُ أباجَعْفَرٍ علیه‌السلام عَنِ الْجِرّیثِ. فَقالَ: «وَ ما الْجِرّیثُ؟» فَنَعَتُّهُ لَهُ. فَقالَ: «لا أجِدُ فی ما أوحیَ إلَیَّ مُحَرَّماً عَلی طاعِمٍ یَطْعَمُهُ» إلَی آخِرِ الْآیَةِ، ثُمَّ قالَ: «لَمْ یُحَرِّمِ اللهُ شَیْئاً مِنَ الْحَیَوانِ فی الْقُرْآنِ إلّا الْخِنْزیرَ بِعَیْنِهِ وَ یُکْرَهُ کُلُّ شَیْءٍ مِنَ الْبَحْرِ، لَیْسَ لَهُ قِشْرٌ مِثْلُ الْوَرَقِ وَ لَیْسَ بِحَرامٍ. إنَّما هُوَ مَکْروهٌ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به حسین بن سعید الاهوازی که معتبر درجه یک است، از ابن ابی‌عمیر از عمر بن اذینه از زراره بن اعین روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
زراره (بن اعین) روایت کرد: «از ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام درباره مارماهی سؤال کردم. پس فرمودند: «و مارماهی چیست؟» پس برای ایشان توصیف کردم. پس فرمودند: «لا أجِدُ فی ما أوحیَ إلَیَّ مُحَرَّماً عَلی طاعِمٍ یَطْعَمُهُ» تا آخر آیه. سپس فرمودند: «الله چیزی از حیوان در قرآن را حرام نکرده است، مگر خوک را به طور مشخص و هر چیزی از دریا که برایش پوستی مانند ورق نیست، مکروه شده است و حرام نیست. این است و جز این نیست که آن مکروه است.»»
