حدیث ۲-۲۶۱

(۲۶۱-۲) التوحید (ص ۲۳۰) و معانی الأخبار (ص ۳): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ بْنِ أحْمَدَ بْنِ الْوَلیدِ رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ الصَّفّارُ عَنِ الْعَبّاسِ بْنِ مَعْروفٍ عَنْ صَفْوانَ بْنِ یَحْیَی عَمَّنْ حَدَّثَهُ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «أنَّهُ سُئِلَ عَنْ «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ» … قالَ: «قُلْتُ: «الرَّحْمَنُ؟» قالَ: «بِجَمیعِ الْعالَمِ.» قُلْتُ: «الرَّحیمُ؟» قالَ: «بِالْمُؤْمِنینَ خاصَّةً».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از محمد بن حسن الصفار از عباس بن مروف از صفوان یحیی از من حدثه روایت کرده است که همه رجال سند این حدیث به جز نفر آخر از ثقات درجه یک هستند و نفر آخر که نامش معلوم نیست، هر چند ابتداء مجهول است، اما به واسطه صفوان بن یحیی، توثیق درجه دو می‌شود.

از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام (روایت شده است) که از ایشان درباره تفسیر «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ» سؤال شد … (راوی) گفت: «عرض کردم: «الرحمن؟» فرمودند: «به همه جهان». عرض کردم: «الرحیم؟» فرمودند: «به مؤمنین به صورت خاص.»»