حدیث 1651
(1651 و 7489) الکافی (ح 14913) و الخصال (ج 1، ص 21): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ الْقاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ [وَ عَلیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْقاسِمِ بْنِ مُحَمَّدٍ] عَنْ سُلَیْمانَ بْنِ داوُدَ الْمِنْقَری عَنْ حَفْصِ بْنِ غیاثٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «… إنّی لأرْجو النَّجاةَ لِمَنْ عَرَفَ حَقَّنا مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ، إلّا لِأحَدِ ثَلاثَةٍ: «صاحِبِ سُلْطانٍ جائِرٍ وَ صاحِبِ هَوًی وَ الْفاسِقِ الْمُعْلِنِ»، ثُمَّ تَلا: «قُلْ إنْ کنْتُمْ تُحِبّونَ اللهَ فَاتَّبِعونی یحْبِبْکمُ اللهُ» …»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش و علی بن محمد القاسم از قاسم بن محمد الاصبهانی از سلیمان بن داود المنقری از حفص بن غیاث روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ صدوق نیز شبیه این حدیث را از پدرش از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از ابن ابی‌عمیر از محمد بن حمران از سعید بن یسار روایت کرده است که این‌ها هم از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: ضعیف.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «به یقین من امید نجات دارم برای کسی که از این امت، حق ما را بشناسد، مگر یکی از این سه: «هم‌صحبت سلطان جائر(ستمگر)، هوس‌ران و فاسق آشکارکننده»، سپس تلاوت فرمودند: «قل إن کنتم تحبون الله فاتبعونی یحببکم الله» …»