سوره آل عمران – آیه 96 و 97
إنَّ أوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ لَلَّذی بِبَکَّةَ مُبارَکاً وَ هُدیً لِلْعالَمینَ (96)
فیهِ آیاتٌ بَیِّناتٌ مَقامُ إبْراهیمَ وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً وَ لِلّهِ عَلَی النّاسِ حِجُّ الْبَیْتِ مَنِ اسْتَطاعَ إلَیْهِ سَبیلاً وَ مَنْ کَفَرَ فَإنَّ اللّهَ غَنیٌّ عَنِ الْعالَمینَ (97)
به یقین اولین خانهای که قرار داده شد برای مردم همان است که در بکه پر برکت است و هدایتی (است) برای جهانیان. (96) در آن، نشانههای خاص آشکار، مقام ابراهیم است و کسی که داخل شود آن را، باشد در امان و برای الله بر مردم حج بیت (الله) است، (البته) هر کس استطاعت داشته باشد به سوی آن راهی و کسی که کفر ورزد پس به یقین الله بینیاز از جهانها است. (97)
نخستین خانهای که برای مردم بنا شد همانست که در مکه، مایه برکت و هدایت جهانیان است (96) در آن نشانهای روشن هست، چون جایگاه ابراهیم، و هر که وارد آن شود ایمن است. بپاس خدا، زیارت اینخانه، بر همه مردمان هر که بدان راه تواند یافت، مقرر است و هر که انکار کند خدا از جهانیان بینیاز است. (97)
در حقیقت، نخستین خانهای که برای [عبادت] مردم، نهاده شده، همان است که در مکه است و مبارک، و برای جهانیان [مایه] هدایت است. (96) در آن، نشانههایی روشن است [از جمله] مقام ابراهیم است و هر که در آن درآید در امان است و برای خدا، حج آن خانه، بر عهده مردم است [البته بر] کسی که بتواند به سوی آن راه یابد. و هر که کفر ورزد، یقینا خداوند از جهانیان بینیاز است. (97)
به یقین نخستین خانهای که برای (عبادت) مردم نهاده شده همان است که در بکیه (مکیه مکرمه) است که پر خیر و برکت و وسیله هدایت برای جهانیان است. (96) در آن نشانههایی روشن (از توحید و حکمت و رحمت خداوند است و از آن جمله) مقام ابراهیم است و هر که به آن جا وارد شود در امان است (باید در امان باشد)، و خدا را بر عهده مردم (این حق) است که آن خانه را قصد کنند و اعمال حج آنجا را به جا آورند البته بر کسی که بتواند به سوی آن راه یابد و هر که کفران نماید (بداند که) حتما خداوند بینیاز از جهانیان است. (97)