حدیث 1809
(1809) علل الشرائع (ج 2، ص 397): حَدَّثَنا مُحَمَّدُ بْنُ موسَی بْنِ الْمُتَوَکِّلِ رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنا عَلیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ السَّعْدَآبادیُّ عَنْ أحْمَدَ بْنِ أبی‌عَبْدِاللهِ الْبَرْقیِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبوبٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ سِنانٍ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «لِمَ سُمّیَتِ الْکَعْبَةُ، بَکَّةَ؟» فَقالَ: «لِبُکاءِ النّاسِ حَوْلَها وَ فیها.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن موسی بن متوکل از علی بن حسین السعدآبادی از احمد بن محمد البرقی از حسن بن محبوب از عبدالله بن سنان روایت کرده است که احمد البرقی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
عبدالله بن سنان روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام سؤال کردم: «چرا کعبه، بکه نامیده شد؟» فرمودند: «به خاطر گریه های مردم در اطراف و داخل آن.»»