حدیث 1802
(1802) الکافی (ح 6775)، التهذیب (ج 5، ح 1566) و الفقیه (ح 2327): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ ابْنِ مَحْبوبٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ سِنانٍ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «سَألْتُهُ: عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً»، الْبَیْتَ عَنَی أمِ الْحَرَمَ؟» قالَ: «مَنْ دَخَلَ الْحَرَمَ مِنَ النّاسِ مُسْتَجیراً بِهِ، فَهُوَ آمِنٌ مِنْ سَخَطِ اللهِ وَ مَنْ دَخَلَهُ مِنَ الْوَحْشِ وَ الطَّیْرِ، کانَ آمِناً مِنْ أنْ یُهاجَ أوْ یُؤْذَی حَتَّی یَخْرُجَ مِنَ الْحَرَمِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از حسن بن محبوب از عبدالله بن سنان روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به ثقةالاسلام الکلینی که معتبر درجه یک است، به باقی سند روایت کرده است.
شیخ صدوق هم شبیه این حدیث را به طریق خود در الفقیه به عبدالله بن سنان که معتبر درجه یک است، روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن.
* * *
مجلسی اول: الصحیح کما فی یب و رواه الکلینی فی الحسن کالصحیح.
عبدالله بن سنان از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام روایت کرد: «از ایشان درباره کلام الله عز وجل: «وَ مَنْ دَخَلَهُ کانَ آمِناً» سؤال کردم که منظور بیت است یا حرم؟ «فرمودند: «هر کسی از مردم داخل حرم شود در حالی که به آن پناه برده است، پس او از خشم الله در امان است و هر چه از وحوش و پرندگان به آن داخل شودند، از آزار و اذیت در امان باشند تا زمانی که از حرم خارج شوند.»»