حدیث ۱۸۰۰

(۱۸۰۰) الکافی (ح ۶۷۶۷): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ مَحْبوبٍ عَنِ ابْنِ سِنانٍ قالَ: «سَألْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام عَنْ قَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «إنَّ أوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ لَلَّذی بِبَکَّةَ مُبارَکاً وَ هُدیً لِلْعالَمینَ فیهِ آیاتٌ بَیِّناتٌ»: «ما هَذِهِ الْآیاتُ الْبَیِّناتُ؟» قالَ: «مَقامُ إبْراهیمَ، حَیْثُ قامَ عَلَی الْحَجَرِ، فَأثَّرَتْ فیهِ قَدَماهُ وَ الْحَجَرُ الْأسْوَدُ وَ مَنْزِلُ إسْماعیلَ علیه‌السلام.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از حسن بن محبوب از عبدالله بن سنان روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: حسن.

عبدالله بن سنان روایت کرد: «از ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام درباره کلام الله عز وجل: «إنَّ أوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ لَلَّذی بِبَکَّةَ مُبارَکاً وَ هُدیً لِلْعالَمینَ فیهِ آیاتٌ بَیِّناتٌ» پرسیدم: «این آیات بینات چیستند؟» فرمودند: «مقام ابراهیم، همان جایی بر سنگ ایستاد، پس دو پایش بر آن اثر انداخت و (هم‌چنین) حجرالاسود و منزل (حجر) اسماعیل علیه‌السلام.»»