حدیث ۲۷۹

(۲۷۹) مختصر البصائر (ص ۷۴) و البصائر (ص ۴۹۳): مُحَمَّدُ بْنُ عیسَی بْنِ عُبَیْدٍ عَنْ یونُسَ بْنِ عَبْدِالرَّحْمَنِ عَنْ عَبْدِالصَّمَدِ بْنِ بَشیرٍ عَنْ جابِرِ بْنِ یَزیدَ عَنْ أبی‌جَعْفَرٍ علیه‌السلام قالَ: «إنَّ مِنْ وَراءِ شَمْسِکُمْ هَذِهِ أرْبَعینَ عَیْنَ شَمْسٍ، ما بَیْنَ عَیْنِ شَمْسٍ إلَی عَیْنِ شَمْسٍ أرْبَعونَ عاماً، فیها خَلْقٌ کَثیرٌ ما یَعْلَمونَ أنَّ اللهَ خَلَقَ آدَمَ أمْ لَمْ یَخْلُقْهُ وَ إنَّ مِنْ وَراءِ قَمَرِکُمْ هَذا أرْبَعینَ قُرْصاً مِنَ الْقَمَرِ، ما بَیْنَ الْقُرْصِ إلَی الْقُرْصِ أرْبَعونَ عاماً، فیها خَلْقٌ کَثیرٌ ما یَعْلَمونَ أنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ آدَمَ أمْ لَمْ یَخْلُقْهُ. قَدْ أُلْهِموا کَما أُلْهِمَتِ النَّحْلَةُ بِلَعْنِ الْأوَّلِ وَ الثّانی فی کُلِّ الْأوْقاتِ وَ قَدْ وُکِّلَ بِهِمْ مَلائِکَةٌ مَتَی لَمْ یَلْعَنوا عُذِّبوا».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.حسن بن سلیمان الحلی این حدیث را از کتاب سعد بن عبدالله القمی از محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبدالرحمن از عبدالصمد بن بشیر از جابر بن یزید روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند، مگر ابن عبید که از ثقات مشروطی است که البته در این‌جا مشکلی ایجاد نمی‌کند.
محمد بن حسن الصفار نیز شبیه این حدیث را از محمد بن عیسی بن عبید از یونس بن عبدالرحمن از عبدالصمد بن بشیر از امام باقر علیه‌السلام روایت کرده است که جابر بن یزید از قلم افتاده است و عبدالصمد بن بشیر از این امام همام روایت ندارد.

ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمودند: «به یقین از ورای این خورشید شما، چهل چشمه خورشید است که بین (هر) چشمه خورشید تا چشمه خورشید (دیگر)، چهل سال است که در آن خلق بسیاری هستند که نمی‌دانند الله، آدم را خلق کرده است یا او را خلق نکرده است و به یقین از ورای این ماه شما، چهل قرص از ماه است که بین (هر) قرص تا قرص (دیگر)، چهل سال است که در آن خلق کثیری هستند که نمی‌دانند الله عز و جل آدم را خلق کرده است یا او را خلق نکرده است. لعن اولی و دومی در همه زمان‌ها به آن‌ها الهام شده است، همان گونه که به زنبور الهام شده است و بر آن‌ها ملائکه‌ای وکیل شده‌اند که هرگاه لعن نکنند، مورد عذاب قرار گیرند.»