سوره بقره – آیه ۱۳۰ تا ۱۳۲

و کیست که روی می‌گرداند از آیین ابراهیم مگر کسی که به بی‌خردی زده است خود را و قطعاً او را به پاکی برگزیده‌ایم در دنیا و به یقین او در آخرت قطعاً از صالحان است. (۱۳۰) آن گاه که گفت به او پروردگارش: «تسلیم شو!» گفت: «تسلیم شدم برای پروردگار جهان‌ها.» (۱۳۱) و وصیت کرد به آن ابراهیم پسرانش را و نیز یعقوب: «ای پسران عزیزم! به یقین الله به پاکی برگزید برای شما دین را، پس از دنیا نروید مگر در حالی که شما تسلیم‌شدگان باشید». (۱۳۲)

از آیین ابراهیم کناره نکند مگر آنکه خویش را به سفاهت زند، وی را در این دنیا برگزیده‏ایم و در آخرت از شایستگان است (۱۳۰) و چون پروردگارش باو گفت: مسلمان باش! گفت: مسلمان پروردگار جهانیان شدم (۱۳۱) و ابراهیم آیین را بپسران خویش و یعقوب سفارش کرد، ای پسر کان من! خدا این دین را برای شما برگزید، نمیرید مگر آنکه مسلمان باشید. (۱۳۲)

و چه کسی- جز آنکه به سبک مغزی گراید- از آیین ابراهیم روی برمی‏تابد؟ و ما او را در این دنیا برگزیدیم و البته در آخرت [نیز] از شایستگان خواهد بود. (۱۳۰) هنگامی که پروردگارش به او فرمود: «تسلیم شو»، گفت: «به پروردگار جهانیان تسلیم شدم.» (۱۳۱) و ابراهیم و یعقوب، پسران خود را به همان [آیین‏] سفارش کردند [و هر دو در وصیتشان چنین گفتند:] «ای پسران من، خداوند برای شما این دین را برگزید پس، البته نباید جز مسلمان بمیرید.» (۱۳۲)

و کیست که از آیین ابراهیم روی گرداند جز آن که قدر خود را نشناخته و خود را به نادانی زند؟! و ما به یقین او را در دنیا (به نبویت و امامت و حکمت) برگزیدیم و حتما در آخرت از شایستگان است.

آن گاه که پروردگارش (پس از ارائه شواهد توحید، به نحو الهام) به او گفت: اسلام آور، گفت: به پروردگار جهانیان اسلام آوردم و (پس از بعثت به نحو وحی) به او گفت:

و ابراهیم و یعقوب پسران خود را به آیین خود توصیه کردند (و هر یک در وصییت خود گفت) که ای پسران من، بی‏تردید خداوند این دین را برای شما برگزیده، پس حتما (بکوشید تا) جز در حال اسلام از دنیا نروید.