سوره بقره – آیه ۱۲۶ تا ۱۲۹

و هنگامی که گفت ابراهیم: «پروردگارا! قرار بده این را شهری امن و روزی ده اهل آن را از ثمره‌ها (برای) کسی که ایمان آورد از ایشان به الله و زمان بازپسین.» (الله) گفت: «و کسی که کفر ورزد، پس برخوردار می‌کنم او را اندکی. سپس بی‌چاره خواهم کرد او به سوی عذاب آتش و بد سرانجامی است.» (۱۲۶)و هنگامی که برافراشت ابراهیم پایه‌های از بیت (الله) را و اسماعیل (نیز)، (گفتند:) «پروردگارا! قبول کن از ما، به یقین تو بسیار شنوای همیشه عالمی.» (۱۲۷) (آن دو گفتند:) «پروردگارا! و قرار بده ما را دو تسلیم شده برای خودت و از دودمان ما امتی تسلیم‌شده برای خودت و نشان بده به ما اعمال عبادی ما را و ببخشای بر ما (که) به یقین تو بسیار توبه‌پذیر (مؤمنان را به صورت خاص) همیشه بخشاینده هستی.» (۱۲۸) «پروردگارا! و مبعوث کن در آن‌ها فرستاده‌ای از ایشان، تلاوت می‌کند بر ایشان آیات تو را و بیاموزد ایشان را کتاب و حکمت و پاکیزه گرداند ایشان را. به یقین تو همیشه با عزت همیشه با حکمتی.» (۱۲۹)

و چون ابراهیم گفت: پروردگارا! اینمکان را شهری امن گردان و از مردم آن هر که را بخدا و روز جزا ایمان بیارد از میوه‏ها روزی رسان. گفت: و هر که کافر شود، او را اندکی برخوردار کنم، آنگاه او را بعذاب جهنم بکشانم که سر انجامیست بد. (۱۲۶)

و چون ابراهیم پایه‏های اینخانه را با اسمعیل بالا میبرد، میگفتند پروردگارا از ما بپذیر، که تو شنوایی و دانا (۱۲۷)

پروردگارا! ما را مسلمان خویش کن و فرزندان ما را جماعتی مسلمان خویش کن و آداب عبادتمان را بما بنمای، و بر ما ببخشای که تو بخشایشگری و رحیم (۱۲۸)

پروردگارا بفرزندان ما پیمبری از خودشان فرست که آیه‏های تو را بر آنها بخواند و کتابشان آموزد و حکمت، و پاکشان کند که تو توانا و فرزانه‏ای (۱۲۹)

و چون ابراهیم گفت: «پروردگارا، این [سرزمین‏] را شهری امن گردان، و مردمش را- هر کس از آنان که به خدا و روز بازپسین ایمان بیاورد- از فرآورده‏ها روزی بخش»، فرمود: «و [لی‏] هر کس کفر بورزد، اندکی برخوردارش می‏کنم، سپس او را با خواری به سوی عذاب آتش [دوزخ‏] می‏کشانم، و چه بد سرانجامی است.» (۱۲۶)

و هنگامی که ابراهیم و اسماعیل پایه‏های خانه [کعبه‏] را بالا می‏بردند، [می‏گفتند:] «ای پروردگار ما، از ما بپذیر که در حقیقت، تو شنوای دانایی. (۱۲۷)

پروردگارا، ما را تسلیم [فرمان‏] خود قرار ده و از نسل ما، امتی فرمانبردار خود [پدید آر] و آداب دینی ما را به ما نشان ده و بر ما ببخشای، که تویی توبه‏پذیر مهربان. (۱۲۸)

پروردگارا، در میان آنان، فرستاده‏ای از خودشان برانگیز، تا آیات تو را بر آنان بخواند، و کتاب و حکمت به آنان بیاموزد و پاکیزه‏شان کند، زیرا که تو خود، شکست‏ناپذیر حکیمی.» (۱۲۹)

و (به یاد آرید) هنگامی که ابراهیم گفت: پروردگارا، این (سرزمین) را شهری امن قرار ده و به اهل آن- به کسانی که به خدا و روز واپسین ایمان آورده‏اند- از هر گونه میوه و محصولات روزی گردان. فرمود: (چنین خواهم کرد) و هر که کفر ورزد اندکی او را برخوردار می‏کنم سپس او را به عذاب آتش گرفتار می‏سازم، و آن بد جای بازگشتی است.

و (به یاد آرید) زمانی که ابراهیم و اسماعیل پایه‏های خانه (کعبه) را بالا می‏بردند (و می‏گفتند) پروردگارا، (این عمل را) از ما بپذیر، که تویی شنوا و دانا.

و پروردگارا، ما را تسلیم (فرمان) خود قرار ده، و از فرزندان ما نیز امتی تسلیم خود (پدید آر) و اعمال عبادی ما را (از حج و قربانی‏ها و جاهای قربانی) به ما نشان ده و بر ما عطف توجه کن، که تویی که بسیار عطوف و توبه‏پذیر و مهربانی.

و پروردگارا، در میان آنها فرستاده‏ای از خودشان برانگیز که آیات تو را بر آنها بخواند و آنها را کتاب و حکمت (علوم شریعت و معارف عقلی) بیاموزد و آنان را پاکیزه نماید، زیرا تویی که مقتدر غالب و صاحب حکمتی.