حدیث ۲۵۲۲

(۲۵۲۲ و ۱۲۱۱۷) الکافی (ح ۲۸۷۸ و ۱۰۱۹)، البصائر (ص ۵۲۰) و المحاسن (ج ۱، ص ۲۷۱): عَلیُّ بْنُ إبْراهیمَ عَنْ أبیهِ عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ أبی‌نَصْرٍ عَنْ عَبْدِاللهِ بْنِ یَحْیَی الْکاهِلیِّ قالَ قالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «لَوْ أنَّ قَوْماً عَبَدوا اللهَ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ أقاموا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ وَ حَجّوا الْبَیْتَ وَ صاموا شَهْرَ رَمَضانَ، ثُمَّ قالوا لِشَیْءٍ صَنَعَهُ اللهُ أوْ صَنَعَهُ النَّبیُّ صلی‌الله‌علیه‌وآلهألّا صَنَعَ خِلافَ الَّذی صَنَعَ، أوْ وَجَدوا ذَلِکَ فی قُلوبِهِمْ، لَکانوا بِذَلِکَ مُشْرِکینَ. ثُمَّ تَلا هَذِهِ الْآیَةَ: ««فَلا وَ رَبِّکَ لا یُؤْمِنونَ حَتَّی یُحَکِّموکَ فیما شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لا یَجِدوا فی أنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمّا قَضَیْتَ وَ یُسَلِّموا تَسْلیماً».» ثُمَّ قالَ أبوعَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «فَعَلَیْکُمْ بِالتَّسْلیمِ.»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از علی بن ابراهیم القمی از پدرش از احمد بن محمد بن ابی‌نصر از عبدالله بن یحیی الکاهلی روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
ایشان شبیه این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد البرقی از احمد بن محمد بن ابی‌نصر از حماد بن عثمان از عبدالله بن یحیی الکاهلی نیز روایت کرده است که احمد البرقی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
محمد بن حسن الصفار نیز شبیه این حدیث را از حسین بن سعید الاهوازی از صفوان بن یحیی از عبدالله بن یحیی الکاهلی روایت کرده است که این‌ها هم از ثقات درجه یک هستند.
احمد البرقی نیز شبیه این حدیث را از پدرش از صفوان بن یحیی و احمد بن محمد بن ابی‌نصر از حماد بن عثمان از عبدالله بن یحیی الکاهلی روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: حسن.

ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «چنان‌چه گروهی الله را به یگانگی بندگی کرده، شریکی برای او قرار ندهند و نماز را به پا دارند، زکات را بپردازند و بیت (الله) را حج گزارند و ماه رمضان را روزه دارند، سپس بگوید برای چیزی که الله آن را مقرر فرموده یا نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله مقرر نموده که ای کاش خلاف آن‌چه کرد، می‌کرد، به واسطه آن مشرک خواهند بود.» سپس این آیه را تلاوت فرمودند: «فَلا وَ رَبِّکَ لا یُؤْمِنونَ حَتَّی یُحَکِّموکَ فیما شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لا یَجِدوا فی أنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمّا قَضَیْتَ وَ یُسَلِّموا تَسْلیماً».» سپس ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «پس بر شما باد تسلیم شدن.»