حدیث ۲۵۲۸

(۲۵۲۸) البصائر (ص ۵۲۱) و مختصر البصائر (ص ۲۲۲): یَعْقوبُ بْنُ یَزیدَ وَ مُحَمَّدُ بْنُ عیسَی بْنِ عُبَیْدٍ عَنْ مُحَمَّدٍ بْنِ أبی‌عُمَیْرٍ وَ حَمّادِ بْنِ عیسُی عَنْ سَعیدِ بْنِ غَزْوانَ قالَ: «سَمِعْتُ أباعَبْدِاللهِ علیه‌السلام یَقولُ: «وَ اللهِ! لَوْ آمَنوا بِاللهِ وَحْدَهُ وَ أقاموا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّکاةَ، ثُمَّ لَمْ یُسَلِّموا، لَکانوا بِذَلِکَ مُشْرِکینَ.» ثُمَّ تَلا هَذِهِ الْآیَةَ: «فَلا وَ رَبِّکَ لا یُؤْمِنونَ حَتَّی یُحَکِّموکَ فیما شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لا یَجِدوا فی أنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمّا قَضَیْتَ وَ یُسَلِّموا تَسْلیما».»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
حسن بن سلیمان الحلی این حدیث را از کتاب سعد بن عبدالله القمی از یعقوب بن یزید و محمد بن عیسی بن عبید از ابن ابی‌عمیر و حماد بن عیسی از سعید بن غزوان روایت کرده است که ابن عبید از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند. در ضمن یعقوب بن یزید که از ثقات درجه یک است، در عرض ابن عبید قرار دارد. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.
محمد بن حسن الصفار نیز شبیه این حدیث را از ابن عبید از ابواحمد و الجمال از سعید بن عزوان روایت کرده است که ابواحمد شناسایی نشد و در حکم مجهول است. الجمال هم قاعدتاً صفوان بن مهران الجمال نیست، لذا او نیز در حکم مجهول است و در نتیجه این طریق معتبر نیست.

سعید بن غزوان روایت کرد: «شنیدم ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام می‌فرمود: «قسم به الله! چنان‌چه به الله ایمان آورده، یگانه‌اش بدارند و نماز را به پا دارند و زکات را بپردازند، سپس تسلیم نشوند، قطعاً به واسطه آن مشرک خواهند بود.» سپس این آیه: «فَلا وَ رَبِّکَ لا یُؤْمِنونَ حَتَّی یُحَکِّموکَ فیما شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لا یَجِدوا فی أنْفُسِهِمْ حَرَجاً مِمّا قَضَیْتَ وَ یُسَلِّموا تَسْلیما را تلاوت کردند.»