حدیث 7443
(7443 و 7444) المحاسن (ج 1، ص 273 و 272) و الکافی (ح 1022): عَنْهُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِالْحَمیدِ الْکوفیِّ عَنْ حَمّادِ بْنِ عیسَی وَ مَنْصورِ بْنِ یونُسَ بُزُرْجَ عَنْ بَشیرٍ الدَّهّانِ عَنْ کامِلٍ التَّمّارِ قالَ: «قالَ أبوجَعْفَرٍ علیه‌السلام: ««قَدْ أفْلَحَ الْمُؤْمِنونَ»، أ تَدْری مَنْ هُمْ؟» قُلْتُ: «أنْتَ أعْلَمُ.» قالَ: «قَدْ أفْلَحَ الْمُؤْمِنونَ الْمُسَلِّمونَ. إنَّ الْمُسَلِّمینَ هُمُ النُّجَباءُ وَ الْمُؤْمِنُ غَریبٌ وَ الْمُؤْمِنُ غَریبٌ.» ثُمَ قالَ: «طوبَی لِلْغُرَباءِ.»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به احمد بن محمد البرقی بر می‌گردد، لذا ایشان از محمد بن عبدالحمید از الکوفی از حماد بن عیسی و منصور بن یونس بزرج از بشیر الدهان از کامل بن علاء التمار روایت کرده است که احمد البرقی از ثقات درجه مشروط است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند. بشیر الدهان و کامل التمار هم از ثقات درجه دو هستند.
ایشان شبیه این حدیث را از پدرش از علی بن نعمان از عبدالله بن مسکان از کامل التمار به باقی سند روایت کرده است که در این‌جا هم کامل التمار از ثقات درجه دو و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
ثقةالاسلام الکلینی نیز شبیه این حدیث را از علی بن محمد ماجلیویه از احمد بن حمد البرقی از پدرش از محمد بن عبدالحمید از منصور بن یونس بزرج به باقی سند روایت کرده است.
* * *
علامه مجلسی: مجهول.
کامل التمار روایت کرد: «ابوجعفر (امام باقر) علیه‌السلام فرمود: ««قَدْ أفْلَحَ الْمُؤْمِنونَ»، آیا می‌دانی آن‌ها کیستند؟» عرض کردم: «شما داناتر هستید.» فرمودند: «مؤمنان، تسلیم شدگان رستگار شده‌اند. به یقین تسلیم شدگان همان افراد نجیب هستند و مؤمن غریب است و مؤمن غریب است.» سپس فرمودند: «خوشا به حال غریبان.»»