سوره نحل – آیه ۱ و ۲

به نام اللهِ (همگان را) بسیار بخشندهِ (مؤمنان را به صورت خاص) همیشه بخشاینده. آمد امر الله، پس شتاب نکنید آن را. منزه است او و برتر از آن‌جه شرک می‌ورزند. (۱) نازل می‌کند ملاکه را به روحی از امرش بر هر که می‌خواهد از بندگانش که هشدار دهند که آن، نیست خدایی مگر من، پس تقوا پیشه کنید مرا. (۲)

بنام خدای رحمان رحیم
فرمان خدا آمد نیست، پس آنرا بشتاب مخواهید، منزه است او و از آنچه با وی انباز میکنند برتر (۱) فرشتگان را حامل وحی از فرمان خویش، بهر کس از بندگانش که خواهد نازل کند که بیم برسانید که خدایی نیست جز من، پس از من بترسید (۲)

به نام خداوند رحمتگر مهربان
[هان‏] امر خدا دررسید، پس در آن شتاب مکنید. او منزه و فراتر است از آنچه [با وی‏] شریک می‏سازند. (۱)
فرشتگان را با «روح»، به فرمان خود، بر هر کس از بندگانش که بخواهد نازل می‏کند، که بیم دهید که معبودی جز من نیست. پس، از من پروا کنید. (۲)

به نام خداوند بخشنده مهربان
فرمان خدا (درباره پیروزی اسلام و عذاب مشرکان) فرا رسید پس در آن شتاب نکنید منزیه است خدا و برتری دارد از آنچه شریک او قرار می‏دهند. (۱) فرشتگان را به فرمان خود با روح (با وحی و قرآن) بر هر کس از بندگانش که بخواهد فرو می‏فرستد که هشدار دهید که معبودی جز من نیست، پس از من پروا کنید. (۲)