سوره هود – آیه 17

آیا پس کسی که باشد بر دلیلی روشن از پروردگارش و پیروی می‌کند او را شاهدی از او و از قبلش، کتاب موسی پیشوایی و رحمتی، آن‌ها ایمان می‌آورند به آن و کسی که کفر می‌ورزد به آن از گروه‌ها، پس آتش وعده‌گاه او است، پس مباش در تردیدی از آن، به یقین آن حق است از پروردگارت، ولیکن بیش‌تر مردم ایمان نمی‌آورند. (17)

مگر آنکس که از پروردگار خویش دلیلی روشن دارد و گواه خداوند آنرا همیخواند و پیش از آن کتاب موسی بوده، راهبر و رحمت، که اینان بدان مؤمنند، [با منکران همانند است‏] و هر کس از این دسته‏ها منکر [قرآن دلیل روشن خدا] شود، وعده‏گاه او جهنم است. در باره آن بشک در مباش که حق است و از جانب پروردگار تو، ولی بیشتر این مردم باور ندارند (17)

آیا کسی که از جانب پروردگارش بر حجتی روشن است و شاهدی از [خویشان‏] او، پیرو آن است، و پیش از وی [نیز] کتاب موسی راهبر و مایه رحمت بوده است [دروغ می‏بافد]؟ آنان [که در جستجوی حقیقت‏اند] به آن می‏گروند، و هر کس از گروه‏های [مخالف‏] به آن کفر ورزد آتش وعده‏گاه اوست. پس در آن تردید مکن که آن حق است [و] از جانب پروردگارت [آمده است‏] ولی بیشتر مردم باور نمی‏کنند. (17)

آیا کسی که (در اعتقاد و عمل خود) بر پایه دلیل روشنی از جانب پروردگار خویش است (مانند قرآن) و به دنبال او گواهی از جانب خداست (تأیید معصوم، معجزه او و حکم عقل که مصدق قرآنند) و پیش از آن نیز کتاب موسی پیشوا و رحمت بود (مانند کسی است که تنها به گمان و شک تکیه دارد؟ آری) ایشانند که به این قرآن ایمان می‏آورند، و هر کس از گروه‏ها به آن کفر ورزد آتش وعده‏گاه اوست پس، از آن در شک و تردید مباش، قطعا آن حق ثابت از جانب پروردگار توست و لکن بیشتر مردم ایمان نمی‏آورند. (17)