سوره اعراف – آیه ۹۴
وَ ما أرْسَلْنا فی قَرْیَةٍ مِنْ نَبیٍّ إلاَّ أخَذْنا أهْلَها بِالْبَأْساءِ وَ الضَّرّاءِ لَعَلَّهُمْ یَضَّرَّعونَ (۹۴)
و نفرستادیم در قریه‌ای از نبی‌ای، مگر گرفتیم اهل آن را به بدی و ضررها، باشد که آن‌ها تضرع کنند. (۹۴)
در هیچ دهکدهای پیمبری نفرستادیم مگر مردم آنرا بسختی و بیماری دچار کردیم شاید زاری کنند (۹۴)
و در هیچ شهری، پیامبری نفرستادیم مگر آنکه مردمش را به سختی و رنج دچار کردیم تا مگر به زاری درآیند. (۹۴)
و ما در هیچ شهر و روستایی پیامبری نفرستادیم مگر آنکه اهل آنجا را به مرض و سختی و فقر و تنگدستی دچار کردیم، باشد که (به درگاه ما) تضرع و زاری کنند. (۹۴)
