حدیث ۱۱۱۶۳
(۱۱۱۶۳) الکافی (ح ۳۱۲۳): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خالِدٍ عَنْ إسْماعیلَ بْنِ مِهْرانَ عَنْ سَیْفِ بْنِ عَمیرَةَ عَنْ أبی‌إسْحاقَ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام قالَ: «الرَّغْبَةُ أنْ تَسْتَقْبِلَ بِبَطْنِ کَفَّیْکَ إلَی السَّماءِ وَ الرَّهْبَةُ أنْ تَجْعَلَ ظَهْرَ کَفَّیْکَ إلَی السَّماءِ وَ قَوْلُهُ: «وَ تَبَتَّلْ إلَیْهِ تَبْتیلاً»»، قالَ: «الدُّعاءُ بِإصْبَعٍ واحِدَةٍ تُشیرُ بِها وَ التَّضَرُّعُ، تُشیرُ بِإصْبَعَیْکَ وَ تُحَرِّکُهُما وَ الِابْتِهالُ رَفْعُ الْیَدَیْنِ وَ تَمُدُّهُما وَ ذَلِکَ عِنْدَ الدَّمْعَةِ، ثُمَّ ادْعُ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد بن خالد البرقی از اسماعیل بن مهران از سیف بن عمیره از ابواسحاق روایت کرده است که این فرد اخیر، شناسای نشد و ابتداء در حکم مجهول است، ولی به واسطه سیف بن عمیره، توثیق درجه دو می‌شود. احمد البرقی هم از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین از ثقات درجه یک هستند.
مرحوم علامه مجلسی، ابواسحاق را، ثعلبه بن میمون معرفی کرده است و عده‌ای از بزرگان هم از ایشان تبعیت کرده‌اند. هر چند کنیه ثعلبه بن میمون، ابواسحاق است، اما حقیر حدیثی سراغ ندارم که سیف بن عمیره از ثعلبه بن میمون روایت کرده باشد، یا ثعلبه بن میون را جزء مشایخ سیف بن عمیره بداند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح علی الظاهر إذ الأظهر أن أباإسحاق، هو ثعالبة بن میمون.
ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام فرمودند: «رغبة، این است که رو به روی (صورتت) بگیری کف دو دستت را به سوی آسمان و رهبة، این‌که قرار دهی پشت دو دستت را به سوی آسمان و کلام او: «وَ تَبَتَّلْ إلَیْهِ تَبْتیلاً»»، فرمودند: «دعا به یک انگشت است که به آن اشاره می‌شود و تضرع، اشاره کردن به دو انگشت است و ابتهال، بلند کردن دو دست و کشیدن آن دو است، در حالی که آن هنگام گریستن است، سپس دعا کند.»
