سوره نساء – آیه 142 و 143

به یقین منافقان (تصور می‌کنند) فریب می‌دهند الله را، در حالی که او آن‌ها را می‌فریبد و هنگامی که به پا خیزند به سوی نماز، به پا خیزند به کسالت، ریا کاری می‌کنند برای مردم مردم و یاد نمی‌آورند الله را مگر اندکی. (142) دو دل هستند بین آن، نه به سوی آن‌ها هستند و نه به سوی ایشان و کسی را که گمراه می‌گذارد الله، پس هرگز نمی‌یابی برای او راهی. (143)

منافقان با خدا فریبکاری میکنند و خدا [سزای‏] فریب دهنده آنهاست و چون بنماز خیزند، بملالت خیزند، با مردم ریا کنند و خدا را جز اندکی یاد نکنند. (142) میان دو گروه، سرگردانند، نه با آنگروهند نه با این گروه و هر که خدایش گمراه کند برای او راهی نمییابی. (143)

منافقان، با خدا نیرنگ می‏کنند، و حال آنکه او با آنان نیرنگ خواهد کرد و چون به نماز ایستند با کسالت برخیزند. با مردم ریا می‏کنند و خدا را جز اندکی یاد نمی‏کنند. (142) میان آن [دو گروه‏] دو دلند نه با اینانند و نه با آنان. و هر که را خدا گمراه کند، هرگز راهی برای [نجات‏] او نخواهی یافت. (143)

مسلیما منافقان با خدا فریبکاری می‏کنند حال آنکه خدا فریب‏دهنده آنهاست (کیفر فریبشان را به خودشان بازمی‏گرداند)، و چون به نماز برخیزند با کسالت برمی‏خیزند با مردم ریاکاری می‏کنند و خدا را جز اندکی به یاد نمی‏آورند. (142) آنها در این میان (میان مؤمنان و کافران قلبا یا عملا) متردیدند، نه (یکسره) به سوی اینان و نه (یکسره) به سوی آنانند. و کسی را که خدا در گمراهیش رها کند هرگز برای او راهی نخواهی یافت. (143)