الْحَجُّ أشْهُرٌ مَعْلوماتٌ فَمَنْ فَرَضَ فیهِنَّ الْحَجَّ فَلا رَفَثَ وَ لا فُسوقَ وَ لا جِدالَ فی الْحَجِّ وَ ما تَفْعَلوا مِنْ خَیْرٍ یَعْلَمْهُ اللّهُ وَ تَزَوَّدوا فَإنَّ خَیْرَ الزّادِ التَّقْوی وَ اتَّقونِ یا أولی الْألْبابِ (۱۹۷)
(برای) حج ماههای معینی است، پس کسی که واجب کرد در آن حج را (بر خود)، (در این حالت) نیست همبستری و نه گناهان و نه جدال در حج و آن چه انجام می‌دهید از خیری، میداند آن را الله و توشه برگیرید، پس یقیناً بهترین توشه تقوا است و تقوا پیشه کنید ای صاحبان خرد. (۱۹۷)
وقت حج، ماههای معین است، و هر که در آن ملتزم حج شود، آمیزش و بد کاری و مجادله در اثنای حج نباید. و نیکی هر چه کنید خدا میداند. توشه گیرید، که بهترین توشهها پرهیزگاری است. و از من، ای صاحبان خرد! بترسید (۱۹۷)
حج در ماههای معینی است. پس هر کس در این [ماه] ها، حج را [بر خود] واجب گرداند، [بداند که] در اثنای حج، همبستری و گناه و جدال [روا] نیست، و هر کار نیکی انجام می‌دهید، خدا آن را میداند، و برای خود توشه برگیرید که در حقیقت، بهترین توشه، پرهیزگاری است، و ای خردمندان! از من پروا کنید. (۱۹۷)
(زمان) حج ماههای معینی است (شوال، ذی قعده و ذی حجه)، پس کسی که در این ماهها حج را (به واسطه بستن احرام، بر خود) واجب ساخت (بداند که) در (حال احرام) حج، بدزبانی و آمیزش با زنان و گناه و مجادله در سخن (روا) نیست، و هر کار خیری انجام دهید خداوند میداند، و برای خود توشه برگیرید که بهترین توشه تقواست، و از من پروا کنید ای صاحبان خرد. (۱۹۷)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج
