وَ أتِمّوا الْحَجَّ وَ الْعُمْرَةَ لِلّهِ فَإنْ أُحْصِرْتُمْ فَما اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ وَ لا تَحْلِقوا رُؤُسَکُمْ حَتَّی یَبْلُغَ الْهَدْیُ مَحِلَّهُ فَمَنْ کانَ مِنْکُمْ مَریضاً أوْ بِهِ أذیً مِنْ رَأْسِهِ فَفِدْیَةٌ مِنْ صیامٍ أوْ صَدَقَةٍ أوْ نُسُکٍ فَإذا أمِنْتُمْ فَمَنْ تَمَتَّعَ بِالْعُمْرَةِ إلَی الْحَجِّ فَما اسْتَیْسَرَ مِنَ الْهَدْیِ فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصیامُ ثَلاثَةِ أیّامٍ فی الْحَجِّ وَ سَبْعَةٍ إذا رَجَعْتُمْ تِلْکَ عَشَرَةٌ کامِلَةٌ ذلِکَ لِمَنْ لَمْ یَکُنْ أهْلُهُ حاضِری الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ اتَّقوا اللّهَ وَ اعْلَموا أنَّ اللّهَ شَدیدُ الْعِقابِ (۱۹۶)
و تمام کنید حج و عمره را برای الله، پس اگر محصور شدید پس (بر شما است) آنچه میسر است از قربانی (کردن) و نتراشید سرهایتان را تا آن‌که برسد قربانی به محلش. پس کسی که بود از شما مریض یا ناراحتی (داشت) از سرش، پس فدیه‌ای از روزه یا صدقه یا مناسکی. پس هنگامی که ایمن بودید، پس کسی که بهره می‌برد به عمره به سوی حج، پس (بر او است) آن چه میسر است از قربانی، پس کسی که نمی‌یابد، پس (بر او است) روزه سه روز در آن حج و هفت (روز) هنگامی که بازگشتید، آن ده (روز) کامل است. آن برای کسی است که نباشد خانواده‌اش حاضران مسجد الحرام و تقوا پیشه کنید الله را و بدانید که الله شدید العقاب است. (۱۹۶)
حج و عمره را برای خدا انجام دهید و اگر وامانده شدید هر چه میسر شود قربان کنید و سرهای خویش را متراشید تا قربانی بقر- بانگاه رسد، هر که از شما بیمار است یا آزاری بسر دارد [و بتراشد] بعوض، روزهای یا صدقهای یا ذبح گوسفندی باید. و چون امان یافتید، هر که پس از فراغ از عمره، به حج پرداخته باشد، هر چه میسر شود قربان کند و هر که نیابد سه روز در اثنای حج و هفت روز چون بازگشتید روزه بدارد، این ده روز تمام است. این برای کسی است که خانواده‌اش مقیم مسجد الحرام نباشد. از خدا بترسید و بدانید که مجازات خدا سخت است (۱۹۶)
و برای خدا حج و عمره را به پایان رسانید، و اگر [به علت موانعی] بازداشته شدید، آنچه از قربانی میسر است [قربانی کنید] و تا قربانی به قربانگاه نرسیده سر خود را متراشید و هر کس از شما بیمار باشد یا در سر ناراحتیی داشته باشد [و ناچار شود در احرام سر بتراشد] به کفاره [آن، باید] روزهای بدارد، یا صدقهای دهد، یا قربانیی بکند و چون ایمنی یافتید، پس هر کس از [اعمال] عمره به حج پرداخت، [باید] آنچه از قربانی میسر است [قربانی کند]، و آن کس که [قربانی] نیافت [باید] در هنگام حج، سه روز روزه [بدارد] و چون برگشتید هفت [روز دیگر روزه بدارید] این ده [روز] تمام است. این [حج تمتع] برای کسی است که اهل مسجد الحرام [مکه] نباشد و از خدا بترسید، و بدانید که خدا سختکیفر است. (۱۹۶)
و (عمل) حج و عمره را برای خدا به اتمام رسانید، و اگر (پس از بستن احرام به واسطه دشمن یا بیماری) ممنوع از عمل شدید (بر شماست) قربانی کردن آنچه میسر گردد (از شتر یا گاو یا گوسفند، که به قربانگاه مکه یا منی بفرستید)، و سر خود را نتراشید تا آن قربانی به محل خود برسد و اگر کسی از شما (در حال احرام) مریض باشد یا ناراحتی از ناحیه سر داشته باشد (و مجبور به تراشیدن سر شود، سر را بتراشد و) کفیارهای از قبیل روزه یا صدقه یا قربانی انجام دهد. و اگر (در مورد حج و عمره از دشمن و بیماری) ایمن بودید پس هر که با تقدیم عمره تمتیع (عمره بهرهمندی از تقرب به خدا، و برخورداری از ممنوعات احرام پس از احرام آن) به سوی حج تمتیع رود بر اوست آنچه میسر گردد از قربانی (شتر یا گاو یا گوسفند) و کسی که قربانی نیابد (یا پول آن را نداشته باشد) بر اوست سه روز در همان سفر حج روزه داشتن و هفت روز هنگامی که برگشتید این ده روز کامل است. این (حج که تمتیع نامیده میشود) فریضه کسی است که (خود و) خانواده‌اش ساکن مسجد الحرام (مکه و اطرافش تا ۲۴ کیلومتر) نباشند. و از خدا پروا کنید و بدانید که خداوند سختکیفر است. (۱۹۶)
