سوره بقره – آیه 58 تا 62

و هنگامی که گفتیم: «داخل شوید این قریه را، پس بخورید از آن، (هر) جا خواستید، فراوان و داخل شوید این در را، به حال سجده و بگویید «حطة»، (تا) پوشش دهم بر شما خطاهایتان را و به زودی زیاد خواهیم کرد نیکوکاران را.» (58) پس تبدیل کردند کسانی که ظلم کردند، سخنی را غیر آن چه گفته شده بود برای آن‌ها، پس فرو فرستادیم بر کسانی که ظلم کردند پلیدی از آسمان به (خاطر) آن‌چه فسق کرده بودند. (59) و هنگامی که طلب آب کرد موسی برای قومش، پس گفتیم: «بزن به عصایت سنگ را.» پس جوشید از آن دوازده چشمه. به تحقیق دانست هر گروهی آبشخور خود را. بخورید و بیاشامید از رزق الله و فساد نکنید در زمین، فسادگران. (60) و هنگامی که گفتید: «ای موسی! هرگز صبر نمی‌کنیم بر خوردنی واحدی. پس بخوان برای ما پروردگارت را (تا) خارج کند برای ما از آن‌چه می‌رویاند زمین، از سبزی‌اش و خیارش و سیرش و عدسش و پیازش.» گفت: «آیا می‌خواهید تبدیل کنید چیزی را که آن پست‌تر است به چیزی که آن بهتر است؟! فرود آیید آبادی را! پس به یقین برای شما است آن‌چه را که خواستید.» و زده شد بر آن‌ها خواری و ناداری و قرین شدند به غضبی از الله. آن بدین جهت بود که کفر ورزیده بودند به معجزه‌های الله و به قتل می‌رساندند پیامبران را به ناحق، آن به آن‌چیزی (بود که) عصیان کرده و تجاوز ورزیده بودند. (61) به یقین کسانی که ایمان آورده‌اند و کسانی که یهودی شده‌اند و نصاری و صابئان، کسی که ایمان آورده به الله و زمان بازپسین و عمل کرده است نیکی را، پس برای آن‌ها است اجرشان نزد پروردگارشان و نه پروایی برای آن‌ها است و نه محزون می‌شوند. (62)

و چون گفتیم باین دهکده در آیید و از هر جای آن خواهید بفراوانی بخورید و از این در سجده کنان درون روید و گویید: گناهان ما را فرو ریز! تا گناهان شما را بیامرزیم و نیکو کاران را فزونی دهیم (58) و کسانی که ستم کردند، سخنی جز آنچه دستور داشتند، بجای آن آوردند و به آنها که ستم کردند، بسبب کارهای ناروا که همی کردند، از آسمان عذابی نازل کردیم (59) و چون موسی برای قوم خویش آب همیخواست، گفتیم: عصای خود را باین سنگ زن و دوازده چشمه از آن بشکافت که هر گروهی آبخورگاه خویش را بدانست. روزی خدا را بخورید و بنوشید و در زمین به تباهکاری سر مکشید (60) و چون گفتید ای موسی! ما بیک خوراک ساختن نتوانیم، پروردگار خویش را بخوان تا از آنچه زمین همیرویاند، سبزی و خیار و گندم و عدس و پیاز، برای ما برون آرد. گفت: چگونه پست را با بهتر عوض می‏کنید! بشهری فرود آیید تا این چیزها را که خواستید بیابید. و ذلت و مسکنت بر آنها مقرر شد و بغضب خدا مبتلا شدند، زیرا آیه‏های خدا را انکار همیکردند و پیغمبران را بناروا میکشتند، زیرا نافرمان شده بودند و تعدی همیکردند (61) کسانی که مؤمنند و کسانی که یهودیند و نصرانی و صابئی هر کدام بخدا و روز جزا معتقد باشند و کارهای شایسته کنند، پاداش آنها پیش پروردگارشان است، نه بیمی دارند و نه غمگین شوند (62)

و [نیز به یاد آرید] هنگامی را که گفتیم: «بدین شهر درآیید، و از هر کجای آن خواستید، فراوان بخورید، و سجده‏کنان از در [بزرگ‏] درآیید، و بگویید: [خداوندا،] گناهان ما را بریز. تا خطاهای شما را ببخشاییم، و [پاداش‏] نیکوکاران را خواهیم افزود.» (58) اما کسانی که ستم کرده بودند، [آن سخن را] به سخن دیگری- غیر از آنچه به ایشان گفته شده بود- تبدیل کردند. و ما [نیز] بر آنان که ستم کردند، به سزای اینکه نافرمانی پیشه کرده بودند، عذابی از آسمان فرو فرستادیم. (59) و هنگامی که موسی برای قوم خود در پی آب برآمد، گفتیم: «با عصایت بر آن تخته‏سنگ بزن.» پس دوازده چشمه از آن جوشیدن گرفت، [به گونه‏ای که‏] هر قبیله‏ای آبشخور خود را می‏دانست. [و گفتیم:] «از روزی خدا بخورید و بیاشامید، و [لی‏] در زمین سر به فساد برمدارید.» (60) و چون گفتید: «ای موسی، هرگز بر یک [نوع‏] خوراک تاب نیاوریم، از خدای خود برای ما بخواه تا از آنچه زمین می‏رویاند، از [قبیل‏] سبزی و خیار و سیر و عدس و پیاز، برای ما برویاند.» [موسی‏] گفت: «آیا به جای چیز بهتر، خواهان چیز پست‏ترید؟ پس به شهر فرود آیید، که آنچه را خواسته‏اید برای شما [در آنجا مهیا] ست.» و [داغ‏] خواری و ناداری بر [پیشانی‏] آنان زده شد، و به خشم خدا گرفتار آمدند چرا که آنان به نشانه‏های خدا کفر ورزیده بودند، و پیامبران را بناحق می‏کشتند این، از آن روی بود که سرکشی نموده، و از حد درگذرانیده بودند. (61) در حقیقت، کسانی که [به اسلام‏] ایمان آورده، و کسانی که یهودی شده‏اند، و ترسایان و صابئان، هر کس به خدا و روز بازپسین ایمان داشت و کار شایسته کرد، پس اجرشان را پیش پروردگارشان خواهند داشت، و نه بیمی بر آنان است، و نه اندوهناک خواهند شد. (62)

و (به یاد آرید) زمانی که گفتیم: به این شهر (بیت المقدس) درآیید و در آن از هر جا که خواستید به فراوانی بخورید، و از این در (در شهر یا در مسجد الاقصی) خاضعانه و سجده‏کنان داخل شوید، و بگویید (خدایا خواست ما) ریزش گناهان است تا خطاهای شما را ببخشیم، و بر (پاداش) نیکوکاران خواهیم افزود. (58) پس کسانی که ظلم کردند (کلام خدا را) به گفتاری غیر از آنچه بدانها گفته شده بود تبدیل کردند (مثلا به جای طلب مغفرت طلب گندم نمودند) ما نیز بر آنان که ستم کردند به کیفر فسقشان عذابی از آسمان فرود آوردیم. (59) و (به یاد آرید) هنگامی که موسی برای قوم خود آب طلبید گفتیم: عصای خود را بر آن سنگ بزن. پس دوازده چشمه از آن جوشید (برای دوازده سبط از نسل یعقوب)، هر گروهی آبشخوار خود را شناخت، (و گفتیم) از روزی خداوند بخورید و بیاشامید و در روی این زمین تبهکارانه حرکت نکنید. (60) و (به یاد آرید) زمانی که گفتید: ای موسی، ما هرگز بر یک رقم خوراک صبر نمی‏کنیم، پس پروردگار خود را در حق ما بخوان تا برای ما از آنچه زمین می‏رویاند از سبزی و خیار و سیر و عدس و پیازش بیرون آورد. موسی گفت: آیا شما به جای چیز بهتر چیز پست‏تر را می‏طلبید؟ (حال که چنین است) به شهری (از شهرها) فرود آیید که آنچه خواستید برای شما فراهم است. و (مهر خواری بر پیشانی، و خیمه) ذلیت و نیاز بر آنها زده شد و مستحقی خشم خدا شدند. این (خواری) برای آن بود که آنها همواره به نشانه‏های خدا کفر می‏ورزیدند و پیامبران خدا را به ناحق می‏کشتند و این (کفر و پیامبرکشی) به خاطر آن بود که نافرمانی کردند و پیوسته (از حد خود) تجاوز می‏نمودند. (61) به یقین کسانی که (به اسلام) ایمان آورده‏اند و کسانی که یهودی شده‏اند و نصاری و صابئین (پیروان نوح یا یحیی)، هر یک (از این گروه‏ها که در عصر پیامبر خود) به خدا و روز واپسین ایمان آورده و عمل شایسته انجام داده باشند، آنها را اجری درخور حالشان در نزد پروردگارشان ثابت است، و نه بیمی بر آنها (در روز قیامت) می‏رود و نه اندوهگین می‏شوند. (62)