سوره رعد – آیه 2 و 3
اللّهُ الَّذی رَفَعَ السَّماواتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَها ثُمَّ اسْتَوی عَلَی الْعَرْشِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ کُلٌّ یَجْری لِأجَلٍ مُسَمًّی یُدَبِّرُ الْأمْرَ یُفَصِّلُ الْآیاتِ لَعَلَّکُمْ بِلِقاءِ رَبِّکُمْ توقِنونَ (2) وَ هُوَ الَّذی مَدَّ الْأرْضَ وَ جَعَلَ فیها رَواسیَ وَ أنْهاراً وَ مِنْ کُلِّ الثَّمَراتِ جَعَلَ فیها زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ یُغْشی اللَّیْلَ النَّهارَ إنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرونَ (3)
الله کسی است که برافراشت آسمانها و به غیر ستونهایی که ببینید آن را، حال آن‌که مستقر شده است بر عرش، تسخیر کرد خورشید و ماه را، همه جریان می‌یابند تا مهلت علامت‌گذاری شده، تدبیر میکند کار را، تفصیل میدهد نشانه‌های خاص را، باشد که به لقای پروردگارتان یقین ورزید. (2) و او کسی است که گسترانید زمین را و قرار داد در آن کوهها و نهرها را و از همه ثمره‌ها قرار داد دو زوج دوتایی، می‌پوشاند شب را روز، به یقین در آن نشانه‌های خاصی است برای قومی که تفکر می‌کنند. (3)
خدای یکتاست که آسمانها- را برافراشت بیستونی که به بینید! سپس بعرش پرداخت و خورشید و ماه را بخدمت گرفت که هر یک در مدتی معین سیر میکند، تدبیر امور میکند و توضیح آیات میدهد شاید، به دیدار پروردگارتان ایمان بیارید. (2) اوست که زمین را گسترد و در آن کوهها کرد و جویها، و از هر ثمر دو- گونه پدید آورد، شب، روز را همیپوشاند، که در این، برای گروهی که بیندیشند، عبرتهاست (3)
خدا [همان] کسی است که آسمانها را بدون ستونهایی که آنها را ببینید برافراشت، آن گاه بر عرش استیلا یافت و خورشید و ماه را رام گردانید هر کدام برای مدتی معین به سیر خود ادامه میدهند. [خداوند] در کار [آفرینش] تدبیر میکند، و آیات [خود] را به روشنی بیان مینماید، امید که شما به لقای پروردگارتان یقین حاصل کنید. (2) و اوست کسی که زمین را گسترانید و در آن، کوهها و رودها نهاد، و از هر گونه میوهای در آن، جفت جفت قرار داد. روز را به شب می‌پوشاند. قطعا در این [امور] برای مردمی که تفکر می‌کنند شانههایی وجود دارد. (3)
خداوند همان است که آسمانها را بدون ستونهایی که شما ببینید برافراشت، سپس بر تخت (فرماندهی عالم) استیلا یافت و خورشید و ماه را رام (خود) نمود هر یک از آنها (در مسیر حرکت مستقیم و مستدیر خویش) برای مدیت معینی در جریان است، کار (عالم هستی) را تدبیر میکند نشانهها (ی قرآنی و آفاقی و انفسی) را به تفصیل بیان میکند، باشد که شما به دیدار پروردگارتان (پس از این جهان) یقین پیدا کنید. (2) و او همان است که این زمین را گسترد و در آن کوههایی ثابت و پابرجا و نهرها قرار داد و در آن از همه میوهجات (و نتاج و بذر گیاهان) جفت جفت و نر و ماده بیافرید، شب را (به تدریج در اوقات زیاد شدن شبها) بر روز می‌پوشاند قطعا در این (تصرفات جویی) نشانههایی است (از توحید ذات و صفاتش) برای گروهی که میاندیشند. (3)