سوره یوسف – آیه 110
حَتَّی إذا اسْتَیْأسَ الرُّسُلُ وَ ظَنّوا أنَّهُمْ قَدْ کُذِبوا جاءَهُمْ نَصْرُنا فَنُجّیَ مَنْ نَشاءُ وَ لا یُرَدُّ بَأْسُنا عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمینَ (110)
تا هنگامی که مأیوس شدند رسولان و گمان بردند که آنها به تحقیق تکذیب شدهاند، آمد آنها را یاری ما، پس نجات دادیم کسی را که میخواهیم و باز نمیگردد سختی ما از قوم مجرمان. (110)
[مهلتی بود] تا وقتی که پیمبران نومید شدند و بدانستند که تکذیب شدهاند نصرت ما بیامدشان و هر که را خواستیم نجات دادیم و صلابت ما از گروه بدکاران دفع نمیشد (110)
تا هنگامی که فرستادگان [ما] نومید شدند و [مردم] پنداشتند که به آنان واقعا دروغ گفته شده، یاری ما به آنان رسید. پس کسانی را که میخواستیم، نجات یافتند، و [لی] عذاب ما از گروه مجرمان برگشت ندارد. (110)
(رسولان ما دعوت کردند و ملیتها انکار نمودند) تا آن گاه که فرستادگان ما احساس یأس کردند و (ملیت هم) گمان بردند که به آنها دروغ گفته شده، (به ناگاه) یاری ما به آنها رسید، پس کسانی که میخواستیم رهانیده شدند و (البته) عذاب ما از گروه گنهکاران برگردانده نمیشود. (110)