سوره نحل – آیات ۸۴ تا ۸۹

و زمانی که بر می‌انگیزیم از هر امتی، گواهی، سپس اجازه داده نمی‌شود برای کسانی که کفر ورزیدند، و نَه (فرصت) رضایت‌جویی داده می‌شود. (۸۴) و هنگامی که ببینند کسانی که ظلم کردند، عذاب را، پس نَه تخفیف داده می‌شود بر آن‌ها و نَه انتظار می‌برند. (۸۵) و هنگامی که ببینند کسانی که شرک ورزیدند شریکانشان را، گویند: «پرورگار ما! آن‌ها شریکان ما هستند، کسانی که می‌خواندیم از غیر تو». پس بیاندازند به سوی آن‌ها (این) سخن را که به یقین شما قطعاً دروف‌گویان هستید. (۸۶) و در آیند به سوی الله آن هنگام تسلیم و گم شود از آن‌ها، آن‌چه افترا می‌بستند. (۸۷) کسانی که کفر ورزیدند و جلوگیری کردند از راه الله، افزودیم آن‌ها را عذابی بالای عذاب به (خاطر) آن‌چه فساد می‌کردند. (۸۸) و زمانی که بر می‌انگیزیم در هر امتی گواهی بر آن‌ها از خودشان و می‌آوریم تو را گواهی بر آن‌ها و نازل کردیم بر تو کتابی روشنگر برای هر چیز و هدایتی و رحمتی و بشارتی برای تسلیم‌شدگان. (۸۹)

روزی که از هر امتی گواهی برانگیزیم، آنگاه بکسانی که کافر بوده‏اند نه اجازه دهند و نه بمقام اعتذارشان برند (۸۴) و چون کسانی که ستم کرده‏اند عذاب را به بینند، نه عذابشان سبک شود و نه مهلت یابند (۸۵)
و کسانی که شرک آورده‏اند، چون شریکشان [عبادت‏] خویش را ببینند، گویند پروردگارا! اینان شریکان [عبادت‏] مایند که بجز تو میخواندیمشان و شریکان، اینسخن را ادا کنند که شما دروغگویانید (۸۶) آنروز اطاعت بخدا عرضه کنند و آن دروغها که می‏ساخته‏اند، نابود گردد (۸۷) و کسانی که کافر بوده‏اند و از راه خدا باز داشته‏اند بسبب فسادی که میکرده‏اند عذابی روی عذاب بیفزاییمشان (۸۸) روزی که از هر امتی گواهی بر ضد خودشان برانگیزیم و ترا بر آنها گواه آریم، این کتاب که بتو نازل کرده‏ایم توضیح همه چیز است و هدایت و رحمت و بشارت مسلمانان (۸۹)

و [یاد کن‏] روزی را که از هر امتی گواهی برمی‏انگیزیم، سپس به کسانی که کافر شده‏اند رخصت داده نمی‏شود و آنان مورد بخشش قرار نخواهند گرفت. (۸۴) و چون کسانی که ستم کرده‏اند عذاب را ببینند [شکنجه‏] آنان کاسته نمی‏گردد و مهلت نمی‏یابند. (۸۵) و چون کسانی که شرک ورزیدند، شریکان خود را ببینند می‏گویند: «پروردگارا، اینها بودند آن شریکانی که ما به جای تو می‏خواندیم». و [لی شریکان‏] قول آنان را رد می‏کنند که: «شما جدا دروغگویانید.» (۸۶) و آن روز در برابر خدا از در تسلیم درآیند و آنچه را که برمی‏بافتند بر باد می‏رود. (۸۷) کسانی که کفر ورزیدند و از راه خدا باز داشتند به [سزای‏] آنکه فساد می‏کردند عذابی بر عذابشان می‏افزاییم. (۸۸) و [به یاد آور] روزی را که در هر امتی گواهی از خودشان برایشان برانگیزیم، و تو را [هم‏] بر این [امت‏] گواه آوریم، و این کتاب را که روشنگر هر چیزی است و برای مسلمانان رهنمود و رحمت و بشارتگری است، بر تو نازل کردیم. (۸۹)

و (به یاد آر) روزی که از هر امتی گواهی برانگیزیم (از مجموع هر امت پیامبر آنها را، یا از هر گروهی در هر عصری برخی از متقین آنها را که به ایمان یا کفر یا طاعت و فسق آنان گواهی دهند) سپس به کسانی که کفر ورزیده‏اند نه اجازه (تکلم و عذرخواهی) داده شود (زیرا گواهی شهدا و جوارح و اعضاء کافی خواهد بود) و نه طلب رضایت از آنها می‏شود و نه رخصت اینکه رضایت حق را بطلبند. (۸۴) و کسانی که ستم کرده‏اند چون عذاب (دوزخ) را مشاهده کنند (بر آنان ثابت می‏شود که) نه عذاب از آنها سبک خواهد شد و نه مهلت داده می‏شوند. (۸۵) و چون کسانی که شرک ورزیدند آنان را که شریک خدا می‏پنداشتند مشاهده کنند، گویند: پروردگارا، اینهایند شریکان ما که به جای تو می‏خواندیم. پس شرکا به آنها این سخن بازگردانند که حقیا شما دروغگویید (ما هرگز شریک خدا نبودیم و شما هم به هوای نفس خود عبادت می‏کردید). (۸۶)
و در آن روز (پس از دیدن حقائق به عین الیقین به ناچار) خاضعانه سر تسلیم به پیشگاه خداوند فرو افکنند و آنچه افترا می‏بستند (از شفاعت و یاری بتان) از آنان گم و ناپدید شود. (۸۷) کسانی که کفر ورزیدند و از راه خداوند بازداشتند، عذابی بر عذابشان می‏افزاییم به خاطر آنکه فساد می‏کردند. (۸۸) و (به یاد آر) روزی که در هر امتی گواهی بر آنها از (میان) خودشان برمی‏انگیزیم (بر مجموع هر امتی پیامبرشان را، یا بر هر گروهی در هر عصری معصوم آن عصر را) و تو را بر این امت (یا بر گواهان اعصار) گواه می‏آوریم. و این کتاب را بر تو فرو فرستادیم در حالی که بیان رسا و روشنگر هر چیزی (از علوم و معارف) است و سراپا هدایت و رحمت و مایه بشارت برای مسلمانان است. (۸۹)