حدیث ۱۱۴۹۶

(۱۱۴۹۶) الزهد (ص ۹۴): إبْراهیمُ بْنُ أبی‌الْبِلادِ عَنْ بَعْضِ أصْحابِنا عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ عَنْ أبیهِ علیهماالسلام قالَ: «أتَی جَبْرَئیلُ علیه‌السلام إلَی النَّبیِّ صلی‌الله‌علیه‌وآله، فَأخَذَ بِیَدِهِ، فَأخْرَجَهُ إلَی الْبَقیعِ. فَانْتَهَی إلَی قَبْرٍ، فَصَوَّتَ بِصاحِبِهِ، فَقالَ: «قُمْ بِإذْنِ اللهِ.»» قالَ: «فَخَرَجَ مِنْهُ رَجُلٌ مُبْیَضُّ الْوَجْهِ، یَمْسَحُ التُّرابَ عَنْ وَجْهِهِ وَ هُوَ یَقولُ: «الْحَمْدُ لِلّهِ وَ اللهُ أکْبَرُ.» فَقالَ جَبْرَئیلُ: «عُدْ بِإذْنِ اللهِ.» ثُمَّ انْتَهَی بِهِ إلَی قَبْرٍ آخَرَ. فَصَوَّتَ بِصاحِبِهِ وَ قالَ لَهُ: «قُمْ بِإذْنِ اللهِ.» فَخَرَجَ مِنْهُ رَجُلٌ مُسْوَدُّ الْوَجْهِ وَ هُوَ یَقولُ: «وا حَسْرَتاهْ! وا ثُبوراهْ!» ثُمَّ قالَ لَهُ جَبْرَئیلُ: «عُدْ إلَی ما کُنْتَ، بِإذْنِ اللهِ.» ثُمَّ قالَ: «یا مُحَمَّدُ! هَکَذا یُحْشَرونَ یَوْمَ الْقیامَةِ. الْمُؤْمِنونَ یَقولونَ هَذا الْقَوْلَ وَ هَؤُلاءِ یَقولونَ ما تَرَی.»»

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
حسین بن سعید الاهوازی این حدیث را از ابراهیم بن ابی‌البلاد از بعض اصحابنا روایت کرده است که این فرد یا افراد اخیر، ابتداء مجهول هستند، اما به واسطه ابراهیم بن ابی‌البلاد، توثیق درجه دو می‌شوند. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.

ابوعبدالله (امام صادق) از پدرشان علیهماالسلام روایت کردند: «جبرئیل علیه‌السلام به سوی نبی صلی‌الله‌علیه‌وآله آمده، پس خارج کرد ایشان را به سوی بقیع. پس رسیدند به سوی قبری، پس صدا زد صاحب آن را، پس گفت: «برخیز به اذن الله.»» (امام علیه‌السلام) فرمودند: «پس خارج شد از آن فردی سفید چهره که می‌تکاند خاک را از صورتش، در حالی که می‌گفت: «الحمد لله و الله اکبر.» پس جبرئیل گفت: «باز گرد به اذن الله.» سپس رسیدند به سوی قبری دیگر. پس صدا کرد صاحبش را گفت به او: «برخیز به اذن الله.» پس خارج شد از آن فدی سیه‌چهره، در حالی که می‌گفت: «چه حسرتی! چه هلاکتی!» سپس جبرئیل به او گفت: «باز گرد به سوی آن‌چه بودی، به اذن الله.» سپس گفت: «ای محمد! این‌گونه محشور می‌شوند زمان قیامت. مؤمنان می‌گویند این سخن را و آن‌ها می‌گویند آن‌چه دیدی.»»