سوره ابراهیم – آیه ۶ و ۷

و هنگامی که گفت موسی برای قومش که یاد آورید نعمت الله را بر خودتات هنگامی که نجات داد شما را از آل فرعون، شکنجه می‌دادند شما را (به) بد عذابی و ذبح می‌کردند فرزندانتان را و زنده می‌گذاشتند زنانتان را و در آن شما را آزمایشی بزرگ از پروردگارتان (بود). (۶) و هنگامی که اذن داد پروردگارتان که اگر شکر گزارید قطعاً زیاد می‌کنم شما را و اگر کفر ورزید، به یقین عذاب من شدید است (۷)

و چون موسی بقوم خویش گفت: بیاد آرید نعمت خدا را برخودتان آندم که از فرعونیان نجاتتان داد که بسختی عذابتان می‏کردند و پسرانتان را سر می‏بریدند و زنانتان را زنده میداشتند و در اینهمه از پروردگارتان، ابتلایی بود بزرگ (۶) و چون پروردگارتان اعلام کرد که اگر سپاس بدارید افزونتان دهم و اگر کفران کنید عذاب من بسیار سخت است (۷)

و [به خاطر بیاور] هنگامی را که موسی به قوم خود گفت: «نعمت خدا را بر خود به یاد آورید، آن گاه که شما را از فرعونیان رهانید، [همانان‏] که بر شما عذاب سخت روا می‏داشتند، و پسرانتان را سر می‏بریدند و زنانتان را زنده می‏گذاشتند، و در این [امر] برای شما از جانب پروردگارتان آزمایشی بزرگ بود. (۶) و آن گاه که پروردگارتان اعلام کرد که اگر واقعا سپاسگزاری کنید، [نعمت‏] شما را افزون خواهم کرد، و اگر ناسپاسی نمایید، قطعا عذاب من سخت خواهد بود.» (۷)

و (به یاد آر) هنگامی که موسی به قوم خود گفت: نعمت خدا را بر خود به یاد آرید آن گاه که شما را از فرعونیان برهانید همانها که شکنجه‏های بد بر شما تحمیل می‏کردند و پسرانتان را قتل عام می‏نمودند و زن‏هایتان را (برای خدمت) زنده می‏گذاشتند و در این امر برای شما بلا و آزمونی بزرگ از جانب پروردگارتان بود. (۶) و (به خاطر آرید) زمانی که پروردگارتان اعلام کرد که اگر شکر گزارید حتما بر (نعمت‏های) شما می‏افزایم، و اگر کافر شدید یا ناسپاسی کردید البته عذاب من بسیار سخت است. (۷)