سوره ابراهیم – آیه 5
وَ لَقَدْ أرْسَلْنا موسی بِآیاتِنا أنْ أخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُماتِ إلَی النّورِ وَ ذَکِّرْهُمْ بِأیّامِ اللّهِ إنَّ فی ذلِکَ لَآیاتٍ لِکُلِّ صَبّارٍ شَکورٍ (5)
قطعاً به تحقیق فرستادیم موسی را به نشانههای خاص خودمان که خارج کن قومت را از شلمتها به سوی نور و یاد آوری کن آنها را به ایام الله، به یقین در آن نشانههای خاصی است برای همه بسیار صبرکنندگان بسیار قدردان. (5)
موسی را فرستادیم با آیات خویش که قومت را از ظلمات بنور بر، و روزهای خدا را بیادشان بیار که در این برای همه صبوری پیشگان سپاسدار عبرتهاست (5)
و در حقیقت، موسی را با آیات خود فرستادیم [و به او فرمودیم] که قوم خود را از تاریکیها به سوی روشنایی بیرون آور، و روزهای خدا را به آنان یادآوری کن، که قطعا در این [یادآوری]، برای هر شکیبای سپاسگزاری عبرتهاست. (5)
و حقیا که ما موسی را با نشانهها و معجزات خود (مانند عصا و ید بیضا و کتاب تورات) فرستادیم که قوم خود را از تاریکیها (ی جهل و کفر و فسق) به سوی نور (ایمان) بیرون آر، و اییام اللییه را (روزهای منسوب به خدا نظیر روزهای پیروزی و شکست و حدوث نعمتهای بزرگ و حادثههای تلخ و اعیاد و وفیات مذهبی را) به یادشان بیاور که همانا در این (تذکر) نشانههایی (از تنبیه و عبرت) است برای هر شکیبای سپاسگزار. (5)