حدیث 5687
(5687) الأمالی للطوسی (ص 302): وَ بِهَذا الْإسْنادِ عَنْ أبی‌قَتادَةَ عَنْ داوُدَ بْنِ سِرْحانَ قالَ: «کُنّا عِنْدَ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام إذْ دَخَلَ عَلَیْهِ سَدیرٌ الصَّیْرَفیُّ. فَسَلَّمَ وَ جَلَسَ. فَقالَ لَهُ: «یا سَدیرُ! ما کَثُرَ مالُ رَجُلٍ قَطُّ إلّا عَظُمَتِ الْحُجَّةُ لِلّهِ (تَعالَی) عَلَیْهِ. فَإنْ قَدَرْتُمْ أنْ تَدْفَعوها عَنْ أنْفُسِکُمْ، فَافْعَلوا.» فَقالَ لَهُ: «یا ابْنَ رَسولِ اللهِ! بِما ذا؟» قالَ: «بِقَضاءِ حَوائِجِ إخْوانِکُمْ مِنْ أمْوالِکُمْ.» ثُمَّ قالَ: «تَلَقَّوُا النِّعَمَ یا سَدیرُ! بِحُسْنِ مُجاوَرَتِها وَ اشْکُروا مَنْ أنْعَمَ عَلَیْکُمْ وَ أنْعِموا عَلَی مَنْ شَکَرَکُمْ. فَإنَّکُمْ إذا کُنْتُمْ کَذَلِکَ، اسْتَوْجَبْتُمْ مِنَ اللهِ (تَعالَی) الزّیادَةَ وَ مِنْ إخْوانِکُمُ الْمُناصَحَةَ.» ثُمَّ تَلا: «لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأزیدَنَّکُمْ».»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود شیخ‌الطائفه این حدیث را از حسین بن عبیدالله الغضائری از هارون بن موسی التلعکبری از محمد بن همام از علی بن حسین الهمدانی از محمد بن خالد البرقی از ابوقتاده القمی از داود بن سرحان روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
داود بن سرحان روایت کرد: «نزد ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام بودیم، هنگامی که سدیر الصرفی بر ایشان داخل شد. پس سلام کرد و نشست. پس به او فرمودند: «ای سدیر! اضافه نشود مال فردی مگر آن‌که بزرگ شود حجتی برای الله (تعالی) بر او. پس اگر بتوانید که آن را به سوی خود دفع کنید، پس انجام دهید.» پس به ایشان عرض کرد: «ای فرزند رسول الله! به چه چیزی؟» فرمودند: «به برآوردن نیازهای برادرانتان از اموالتان.» سپس فرمودند: «روبه‌رو شوید نعمت‌ها را ای سدیر! به نیکی هم‌جواری آن‌ها و شکر کنید کسی را که نعمت داد بر شما و انعام کنید بر هر کس که شما را سپاس کرد. پس همانا شما هنگامی که چنان کنید، از جانب اله (تعالی) به مستوجب زیادت و از جانب برارانتان (مستوجب) خیرخواهی شوید.» سپس تلاوت فرمودند: «لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأزیدَنَّکُمْ».»