حدیث ۱۲۰۴۹
(۱۲۰۴۹) ثواب الأعمال (ص ۲۱۴) و الخصال (ج ۲، ص ۳۴۶): حَدَّثَنی مُحَمَّدُ بْنُ الْحَسَنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحَسَنِ الصَّفّارِ عَنِ الْعَبّاسِ بْنِ مَعْروفٍ عَنْ إسْحاقَ بْنِ مَحْبوبٍ عَنْ حَنانِ بْنِ سَدیرٍ قالَ: «حَدَّثَنی رَجُلٌ مِنْ أصْحابِ أبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام، قالَ: «سَمِعْتُهُ یَقولُ: «إنَّ أشَدَّ النّاسِ عَذاباً یَوْمَ الْقیامَةِ، لَسَبْعَةُ نَفَرٍ. أوَّلُهُمُ ابْنُ آدَمَ الَّذی قَتَلَ أخاهُ وَ نُمْرودُ «الَّذی حاجَّ إبْراهیمَ فی رَبِّهِ» وَ اثْنانِ فی بَنی‌إسْرائیلَ هَوَّدا قَوْمَهُما وَ نَصَّراهُما وَ فِرْعَوْنُ الَّذی قالَ: «أنا رَبُّکُمُ الْأعْلی» وَ اثْنانِ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ، أحَدُهُما شَرُّهُما. فی تابوتٍ مِنْ قَواریرَ، تَحْتَ الْفَلَقِ فی بِحارٍ مِنْ نارٍ.»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه دو است.
شیخ صدوق این حدیث را از محمد بن حسن بن احمد بن ولید از محمد بن حسن الصفار از عباس بن معروف از حسن بن محبوب که به اشتباه اسحاق بن محبوب نوشته شده است، از حنان سدید از فردی روایت کرده است که این فرد اخیر، ابتداء مجهول است، اما به واسطه حنان بن سدیر، توثیق درجه دو می‌شود. سایرین هم از ثقات درجه یک هستند.
ایشان همین حدیث را با همین سند، بدون عبارت آخر نیز روایت کرده است.
حنان بن سدیر روایت کرد: «حدیث کرد مرا فردی از اصحاب ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام، گفت: «شنیدم ایشان که می‌فرمودند: «همانا شدیدترین مردم از نظر عذاب زمان قیامت، قطعاً هفت نفر هستند. اولین آن‌ها فرزند آدم که برادرش را کشت و نمرود «الَّذی حاجَّ إبْراهیمَ فی رَبِّهِ» و دو نفر در بنی‌اسرائیل که یهودی کردند قومشان را و نصرانیشان نمودند و فرعونی که گفت: «أنا رَبُّکُمُ الْأعْلی» و دو نفر ار این امت که یکیشان شرورترین آن دو است. در تاوبوتی هستند از شیشه، زیر شکافی در دریاهایی از آتش.»»»
