حدیث ۵۶۸۵
(۵۶۸۵ و ۹۵۷۵) الکافی (ح ۱۷۲۶): عِدَّةٌ مِنْ أصْحابِنا عَنْ أحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خالِدٍ عَنْ إسْماعیلَ بْنِ مِهْرانَ عَنْ سَیْفِ بْنِ عَمیرَةَ عَنْ أبی‌بَصیرٍ قالَ: «قُلْتُ لِأبی‌عَبْدِاللهِ علیه‌السلام: «هَلْ لِلشُّکْرِ حَدٌّ إذا فَعَلَهُ الْعَبْدُ کانَ شاکِراً؟» قالَ: «نَعَمْ!» قُلْتُ: «ما هُوَ؟» قالَ: «یَحْمَدُ اللهَ عَلَی کُلِّ نِعْمَةٍ عَلَیْهِ فی أهْلٍ وَ مالٍ وَ إنْ کانَ فیما أنْعَمَ عَلَیْهِ فی مالِهِ حَقٌّ، أدّاهُ وَ مِنْهُ قَوْلُهُ جَلَّ وَ عَزَّ: «سُبْحانَ الَّذی سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما کُنّا لَهُ مُقْرِنینَ» وَ مِنْهُ قَوْلُهُ تَعالَی: «رَبِّ أنْزِلْنی مُنْزَلاً مُبارَکاً وَ أنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلینَ» وَ قَوْلُهُ: «رَبِّ أدْخِلْنی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أخْرِجْنی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصیراً».»»
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام معتبر درجه یک است.
ثقةالاسلام الکلینی این حدیث را از عدة من اصحابنا از احمد بن محمد بن خالد البرقی از اسماعیل بن مهران از سیف بن عمیره از ابوبصیر الاسدی که احمد البرقی از ثقات مشروطی است که البته مشکلی در این‌جا ایجاد نمی‌کند و سایرین، از ثقات درجه یک هستند.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.
ابوبصیر روایت کرد: «به ابوعبدالله (امام صادق) علیه‌السلام عرض کردم: «آیا برای شکر حدی است که چون عبد آن را انجام دهد، شاکر باشد؟» فرمودند: «آری!» عرض کردم: «آن چیست؟» فرمودند: «حمد می‌کند الله را بر هر نعمتی بر او درباره خانواده و مال و اگر در آن‌چه نعمت بر او داده، در مالش حقی باشد، آن را ادا کند و از آن است کلام او عز و جل: «سُبْحانَ الَّذی سَخَّرَ لَنا هذا وَ ما کُنّا لَهُ مُقْرِنینَ» و از آن است کلام او تعالی: «رَبِّ أنْزِلْنی مُنْزَلاً مُبارَکاً وَ أنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلینَ» و کلام او: «رَبِّ أدْخِلْنی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَ أخْرِجْنی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَ اجْعَلْ لی مِنْ لَدُنْکَ سُلْطاناً نَصیراً».»»
