سوره توبه – آیه 113
ما کانَ لِلنَّبیِّ وَ الَّذینَ آمَنوا أنْ یَسْتَغْفِروا لِلْمُشْرِکینَ وَ لَوْ کانوا أولی قُرْبی مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمْ أنَّهُمْ أصْحابُ الْجَحیمِ (113)
نباشد بر نبی و کسانی که ایمان آوردهاند که طلب پوشش (اعمال) کنند بری مشرکان، اگر چه باشند نزدیکان از بعد آنکه آشکار شد برای آنها که آنها همنشینان دوزخ هستند. (113)
پیمبر و کسانی که ایمان آوردهاند نمیباید برای مشرکان پس از آنکه معلومشان شد که آنها اهل جهنمند، آمرزش بخواهند و گرچه خویشا- وند باشند (113)
بر پیامبر و کسانی که ایمان آوردهاند سزاوار نیست که برای مشرکان- پس از آنکه برایشان آشکار گردید که آنان اهل دوزخند- طلب آمرزش کنند، هر چند خویشاوند [آنان] باشند. (113)
یامبر و کسانی را که ایمان آوردهاند نرسد و شرعا جایز و عقلا صحیح نباشد که برای مشرکان آمرزش بخواهند هر چند خویشان (آنها) باشند، پس از آنکه برایشان آشکار شده که آنان اهل دوزخند. (113)