سوره انعام – آیه ۱۳۶

و قرار دادند برای الله از آن‌چه آفرید از کشت و چهارپایان نصیبی، پس گفتند: «این برای الله است به گمانشان و این برای شریکان ما»، پس آن‌چه باشد برای شریکانشان، پس نمی‌رسد برای الله و آن‌چه برای الله است، پس آن می‌رسد به سوی شریکانشان، بد است آن‌چه حکم می‌کنند. (۱۳۶)

برای خدا از مخلوقات وی، از کشت و حیوانات نصیبی نهادند، گفتند این از خداست، به پندار ایشان، و این از شریکان [عبادت‏] ماست، آنچه از شریکان آنهاست بخدا نمیرسد اما آنچه از خداست به شریکان آنها میرسد چه بد است، حکمی که میکنند. (۱۳۶)

و [مشرکان،] برای خدا از آنچه از کشت و دامها که آفریده است سهمی گذاشتند، و به پندار خودشان گفتند: «این ویژه خداست و این ویژه بتان ما.» پس آنچه خاص بتانشان بود به خدا نمی‏رسید، و [لی‏] آنچه خاص خدا بود به بتانشان می‏رسید. چه بد داوری می‏کنند. (۱۳۶)

و (مشرکان) برای خداوند از آنچه او آفریده از کشت و چهارپایان سهمی قرار دادند و به گمان خود گفتند: این از آن خداست و این از آن شریکان ما (چیزهایی که ما شریک خدا کرده‏ایم)، اما آنچه برای شریکانشان باشد به خدا نمی‏رسد و آنچه برای خدا باشد به شریکانشان می‏رسد. بد است آنچه داوری می‏کنند. (۱۳۶)