حدیث 967

(967) التهذیب (ج 5، ح 97) و الإستبصار (ج 2، ح 515): وَ عَنْهُ عَنْ عَلیِّ بْنِ جَعْفَرٍ قالَ: «قُلْتُ لِأخی موسَی بْنِ جَعْفَرٍ علیهماالسلام: «لِأهْلِ مَکَّةَ أنْ یَتَمَتَّعوا بِالْعُمْرَةِ إلَی الْحَجِ؟» فَقالَ: «لا یَصْلُحُ أنْ یَتَمَتَّعوا لِقَوْلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «ذلِکَ لِمَنْ لَمْ یَکُنْ أهْلُهُ حاضِری الْمَسْجِدِ الْحَرامِ»».

طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
با توجه به احادیث قبلش، معلوم می‌شود ضمیر «ه» در «عنه»، به موسی بن قاسم البجلی بر می‌گردد، لذا شیخ‌الطائفه این حدیث را به طریق خود در التهذیب و الإستبصار به موسی بن قاسم البجلی که معتبر درجه یک است، از علی بن جعفر از العریضی روایت کرده است که ایشان هم ثقه درجه یک است.
* * *
علامه مجلسی: صحیح.

علی بن جعفر روایت کرد: «به برادرم موسی بن جعفر علیهماالسلام عرض کردم: «برای اهل مکه است که تمتع کنند به عمره به سوی حج؟» پس فرمودند: «به جهت کلام الله عز و جل: «ذلِکَ لِمَنْ لَمْ یَکُنْ أهْلُهُ حاضِری الْمَسْجِدِ الْحَرامِ» شایسته نیست تمتع کنند.»»