سوره نساء – آیه 105 تا 113

به یقین ما نازل کردیم به سوی تو کتاب را به حق، تا حکم کنی بین مردم به آن‌چه نمایانده تو را الله و نباش برای خائنان بسیار مجادله‌کننده. (105) و طلب پوشش (اعمال) کن الله را. به یقین الله باشد بسیار پوشش‌دهنده (مؤمنان را به صورت خاص) همیشه بخشاینده. (106) و مجادله مکن درباره کسانی که خیانت می‌کنند خودشان را. به یقین الله دوست نمی‌دارد کسی را که باشد بسیار خائن گناه‌کار. (107) پنهان می‌دارند از مردم و پنهان نمی‌دارند از الله، در حالی که او با آن‌ها بود هنگامی که شب‌نشینی می‌کردند آن‌چه را راضی نبود از سخن و باشد الله به آن‌چه عمل می‌کنند احاطه‌دار. (108) هان! شما! آن‌هایی که دفاع کردید از آن‌ها در زندگی نزدیک‌تر (دنیا)، پس چه کسی مجادله کند الله را درباره آن‌ها زمان قیامت، یا چه کسی باشد بر آن‌ها وکیلی. (109) و کسی که عمل می‌کند بدی را یا ظلم می‌کند خودش را، سپس طلب پوشش (اعمال) می‌کند الله را، می‌یابد الله را بسیار پوشش‌دهنده (مؤمنان را به صورت خاص) همیشه بخشاینده. (110) و کسی که کسب می‌کند گناهی را، پس این است و این است و جز این نیست که کسب می‌کند آن را بر خودش و باشد الله همیشه عالم همیشه با حکمت. (111) و کسی که که کسب می‌کند خطایی یا گناهی، سپس می‌اندازد به آن مبرائی را، پس به تحقیق حمل کرده بهتانی و گناهی آشکار را. (112) و اگر نبود فضل الله بر تو و رحمت او، قطعاً همت می‌گماشتند گروهی از آن‌ها که گمراه کنند تو را، در حالی که گمراه نمی‌کنند مگر خودشان را و ضرر نمی‌رسانند تو را از چیزی، در حالی که نازل کرد الله بر تو کتاب و حکمت را و علم داد تو را آن چه نمی‌دانستی و باشد فضل الله بر تو بسیار بزرگ. (113)

ما این کتاب را بحق، بتو نازل کرده‏ایم که طبق آنچه خدا بتو تعلیم داده، میان مردم حکم کنی، پس طرفگیر خیانتکاران مباش. (105) و از خدا آمرزش بخواه که خدا آمرزگار است و رحیم. (106) و از آنها که بخویشتن خیانت میکنند دفاع مکن که خدا کسی را که خیانتگر و گنه پیشه باشد دوست ندارد. (107) از مردم شرم کنند اما از خدا شرم نکنند در صورتی که خدا وقتی سخنی بخلاف رضای او می‏پردازند حاضر است و خدا از اعمالشان واقف است. (108) اینک شما کسان، در زندگی این دنیا از آنها دفاع میکنید ولی روز قیامت کی از ایشان دفاع میکند و کی وکیلشان میشود! (109) هر که بدی‏ای کند یا بخویش ستم کند آنگاه از خدا آمرزش بخواهد، خدا را آمرزگار یابد و رحیم (110) هر که گناهی کند بضرر خویش میکند که خدا دانا و فرزانه است (111) هر که خطا یا گناهی کند و آنرا بگردن بیگناهی افکند، دروغی و گناهی آشکارا بگردن گرفته است (112) اگر کرم خدا و رحمت او شامل تو نبود، گروهی از آنها قصد داشتند، ترا از راه حق بگردانند، اما جز خودشان را گمراه نمیکنند و ضرری بتو نمیرسانند. خدا این کتاب و حکمت را بتو نازل کرد، و چیزها که بتو تعلیم داد که ندانسته بودی و کرم خدا نسبت بتو بزرگ بود (113)

ما این کتاب را به حق بر تو نازل کردیم، تا میان مردم به [موجب‏] آنچه خدا به تو آموخته داوری کنی، و زنهار جانبدار خیانتکاران مباش. (105) و از خدا آمرزش بخواه، که خدا آمرزنده مهربان است. (106) و از کسانی که به خویشتن خیانت می‏کنند دفاع مکن، که خداوند هر کس را که خیانتگر و گناه‏پیشه باشد دوست ندارد. (107) [کارهای ناروای خود را] از مردم پنهان می‏دارند، و [لی نمی‏توانند] از خدا پنهان دارند، و چون شبانگاه به چاره‏اندیشی می‏پردازند و سخنانی می‏گویند که وی [بدان‏] خشنود نیست، او با آنان است. و خدا به آنچه انجام می‏دهند همواره احاطه دارد. (108) هان، شما همانان هستید که در زندگی دنیا از ایشان جانبداری کردید، پس چه کسی روز رستاخیز از آنان در برابر خدا جانبداری خواهد کرد؟ یا چه کسی حمایتگر [و مدافع‏] آنان تواند بود؟(109) و هر کس کار بدی کند، یا بر خویشتن ستم ورزد سپس از خدا آمرزش بخواهد، خدا را آمرزنده مهربان خواهد یافت. (110) و هر کس گناهی مرتکب شود، فقط آن را به زیان خود مرتکب شده، و خدا همواره دانای سنجیده‏کار است. (111) و هر کس خطا یا گناهی مرتکب شود سپس آن را به بی‏گناهی نسبت دهد، قطعا بهتان و گناه آشکاری بر دوش کشیده است. (112) و اگر فضل خدا و رحمت او بر تو نبود، طایفه‏ای از ایشان آهنگ آن داشتند که تو را از راه به در کنند، و [لی‏] جز خودشان [کسی‏] را گمراه نمی‏سازند، و هیچ گونه زیانی به تو نمی‏رسانند. و خدا کتاب و حکمت بر تو نازل کرد و آنچه را نمی‏دانستی به تو آموخت، و تفضل خدا بر تو همواره بزرگ بود. (113)

و همانا ما این کتاب را بر تو به حق (هدفی والا و عقلانی) فرو فرستادیم تا در میان مردم به آنچه خدا به تو نمایانده است داوری کنی و مدافع خائنان مباش. (105) و از خداوند (برای میل به تبرئه مسلمان به گمان برائت او) آمرزش بخواه، که همانا خداوند همواره بسیار آمرزنده و مهربان است. (106) و از کسانی که به نفس خویش خیانت می‏کنند (و دزدی قبیله خود را به گردن یک یهودی می‏نهند) دفاع مکن، که خداوند کسی را که خیانت‏پیشه و گنهکار است دوست ندارد. (مسلمانی زرهی از مسلمان دیگری دزدید و به یک نفر یهودی نسبت داد و کار به محاکمه کشید، قبیله سارق از پیامبر خواستند برای حفظ آبروی مسلمان به سود وی داوری کند، قریب هشت آیه مربوط به این قضیه است.) (107) از مردم پنهان می‏دارند و از خدا پنهان نمی‏دارند (باکی ندارند که پنهان نیست) حال آنکه خدا با آنها بود آن گاه که شبانه درباره سخنی که خدا بدان راضی نبود بررسی و چاره‏اندیشی می‏کردند (که به پیامبر بگویند به نفع مسلمان داوری کند)، و خدا همواره به آنچه می‏کنند (از نظر علم و قدرت) احاطه دارد. (108) (خطاب به قبیله سارق:) هان این شمایید که در زندگی دنیا از آنان (از خائنان) دفاع کردید، اما چه کسی است که در روز قیامت در مقابل خدا از آنها دفاع نماید، یا چه کسی است که کارساز آنها باشد؟! (109) و هر که کار بدی کند یا به خود ستم نماید (ظلم به غیر یا ظلم به نفس کند یا گناه اعتقادی یا عملی نماید) سپس از خدا آمرزش طلبد خدا را آمرزنده و مهربان خواهد یافت. (110) و هر کس گناهی مرتکب شود جز این نیست که به زیان خود مرتکب می‏شود (هر چند فواید و لذایذ مادی داشته باشد) و خداوند همواره دانا و حکیم است. (111) و هر که گناهی به خطا و اشتباه یا گناهی به عمد، و یا گناهی شخصی یا اجتماعی مرتکب شود، سپس آن را به بی‏گناهی نسبت دهد به یقین بهتان و گناهی آشکار (در تهمت به دیگران) بر دوش گرفته است. (112) و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال تو نبود همانا گروهی از آنان تصمیم داشتند که تو را (در داوری) گمراه کنند حال آنکه آنها جز خودشان را گمراه نمی‏کنند و هیچ ضرر و زیانی به تو نمی‏رسانند. و خداوند کتاب (آسمانی) و علوم شرعی و معارف عقلی را بر تو فرو فرستاد و آنچه را نمی‏دانستی به تو آموخت، و همواره فضل خداوند بر تو بزرگ است. (113)