سوره آل عمران – آیه 145 و 146

و نیست برای کسی که می‌میرد مگر به اذن الله، مقرر شده‌ای مهلت‌دار و کسی که می‌خواهد پاداش دنیا را، می‌دهیم او را از آن و کسی که می‌خواهد پاداش آخرت را می‌دهیم او را از آن و به زودی جزا می‌دهیم شکرگزاران را. (145) و چه بسیار از نبی‌ای (که) کارزار کردند با او ربانی‌هایی بسیار، پس سستی نکردند به آن‌چه اصابت کرد آن‌ها را در راه الله و اظهار ضعف نکردند و اظهار ناتوانی نکردند و الله دوست می‌دارد صبرکنندگان را. (146)

هیچکس جز باذن خدا نخواهد مرد، ثبتی است مدت دار. هر که پاداش دنیا خواهد از آتش دهیم و هر که پاداش آخرت خواهد از آنش دهیم و سپاسداران را پاداش خواهیم داد. (145) بسی پیمبران که بسیار خدا دوستان همراه وی کارزار کردند و از آنچه در راه خدا به آنها رسید، سستی نگرفتند و ناتوان نشدند و زبونی نکردند و خدا صابران را دوست دارد (146)

و هیچ نفسی جز به فرمان خدا نمیرد. [خداوند، مرگ را] به عنوان سرنوشتی معین [مقرر کرده است‏]. و هر که پاداش این دنیا را بخواهد به او از آن می‏دهیم و هر که پاداش آن سرای را بخواهد از آن به او می‏دهیم، و به زودی سپاسگزاران را پاداش خواهیم داد. (145) و چه بسیار پیامبرانی که همراه او توده‏های انبوه، کارزار کردند و در برابر آنچه در راه خدا بدیشان رسید، سستی نورزیدند و ناتوان نشدند و تسلیم [دشمن‏] نگردیدند، و خداوند، شکیبایان را دوست دارد. (146)

و هیچ کس را نسزد و عقلا ممکن نشود که بمیرد جز به اراده تکوینی و فرمان خداوند، (مرگ هر زنده‏ای) نوشته‏ای است معین و زماندار. و هر کس (از کوشش‏های خود) پاداش دنیا بخواهد او را از آن می‏دهیم، و هر کس پاداش آخرت بخواهد او را از آن می‏دهیم و به زودی سپاسگزاران را پاداش خواهیم داد. (145) و چه بسیار از پیامبرانی که مردان الهی فراوانی به همراه آنها جنگیدند، پس در مقابل آنچه به آنها در راه خدا رسید سست و ناتوان نشدند و خضوع و تسلیم نشان ندادند و خداوند صابران را دوست دارد. (146)