وَ ما کانَ قَوْلَهُمْ إلاَّ أنْ قالوا رَبَّنا اغْفِرْ لَنا ذُنوبَنا وَ إسْرافَنا فی أمْرِنا وَ ثَبِّتْ أقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَی الْقَوْمِ الْکافِرینَ (۱۴۷)
و نبود سخنشان مگر که گفتند: «پروردگارا! پوشش ده بر ما دنبالههایمان (نتیجه کارهایمان) را و زیادهروی در کارمان را و استوار گردان قدمهایمان را و یاری کن ما را بر قوم کافران.» (۱۴۷)
و سخنشان جز این نبود که گفتند: پروردگارا! گناهان ما و زیاده رویهایمان را در کارمان، بیامرز و قدمهای ما را استوار دار و بر گروه کافران فیروزمان کن. (۱۴۷)
و سخن آنان جز این نبود که گفتند: «پروردگارا، گناهان ما و زیادهروی ما، در کارمان را بر ما ببخش، و گامهای ما را استوار دار، و ما را بر گروه کافران یاری ده.» (۱۴۷)
و سخن آنها (در شداید جنگ) جز این نبود که گفتند: پروردگارا، گناهان ما و زیاده روی ما را در کارمان بر ما ببخش و قدمهای ما را استوار بدار و ما را بر گروه کافران یاری ده. (۱۴۷)
کتابخانه موسسه حکمت اسلامی احتجاج