سوره بقره – آیه 165 تا 167

و از مردم کسانی (هستند) که می‌گیرند به غیر الله همتایانی (و) دوست می‌دارند آن‌ها را مانند دوست داشتن الله و(لی) کسانی که ایمان آوردند شدیدتر است محبتشان برای الله و اگر می‌دیدند کسانی که ظلم کردند آن‌هنگام که مشاهده می‌کنند عذاب را که قُوّت برای الله است همه‌اش و آن‌که الله شدید العذاب است. (165) هنگامی که برائت جویند کسانی که تبعیت شدند از کسانی که تبعیت کردند در حالی که ببینند عذاب را و قطع می‌شود به واسطه آن‌ها وسیله‌ها. (166) و گفتند کسانی که تبعیت کردند: «اگر که برای ما بازگشتی بود پس برائت می‌جستیم از آن‌ها همان‌گونه که (اکنون) برائت جستند از ما.» این‌گونه نشان می‌دهد به آن‌ها، الله اعمالشان را (که) حسرت‌هایی است بر آن‌ها و نیستند خارج‌شدگان از آتش. (167)

بعضی مردم سوای خدا بتها گیرند که چون خدا دوستشان دارند و مؤمنان، خدا را بیشتر دوست دارند. کاش آنکسان که ستم میکنند بدانستندی که وقتی عذاب را عیان بینند، اقتدار یکسره خاص خداست و عذاب خدا بسیار سخت است (165) آندم که پیشوایان از پیروان بیزاری کنند و عذاب را به بینند و روابطشان گسسته شود (166) و پیروان گویند: ایکاش ما را بازگشتی بود تا از آنها بیزار میشدیم چنانکه از ما بیزار شدند، بدینسان خدا اعمالشان را به آنها مینماید که برایشان پشیمانیهاست و از آتش برون شدنی نیستند (167)

و برخی از مردم، در برابر خدا، همانندهایی [برای او] برمی‏گزینند، و آنها را چون دوستی خدا، دوست می‏دارند ولی کسانی که ایمان آورده‏اند، به خدا محبت بیشتری دارند. کسانی که [با برگزیدن بتها، به خود] ستم نموده‏اند اگر می‏دانستند هنگامی که عذاب را مشاهده کنند تمام نیرو [ها] از آن خداست، و خدا سخت‏کیفر است. (165) آن گاه که پیشوایان از پیروان بیزاری جویند و عذاب را مشاهده کنند، و میانشان پیوندها بریده گردد. (166) و پیروان می‏گویند: «کاش برای ما بازگشتی بود تا همان گونه که [آنان‏] از ما بیزاری جستند [ما نیز] از آنان بیزاری می‏جستیم.» این گونه خداوند، کارهایشان را- که بر آنان مایه حسرتهاست- به ایشان می‏نمایاند، و از آتش بیرون‏آمدنی نیستند. (167)

و برخی از مردم به جای خدا همتایانی (از بت‏ها و ستارگان و اجنیه) برمی‏گزینند که آنها را چنان که باید خدا را دوست داشت دوست می‏دارند، ولی کسانی که ایمان آورده‏اند محبتشان به خداوند بیشتر است (از محبت آنها به معبوداتشان). و اگر کسانی که ستم کرده‏اند آن هنگام که عذاب (آخرت) را مشاهده می‏کنند ببینند که قدرت و نیرو همه از آن خداست و خدا سخت‏کیفر است (به شدت پشیمان خواهند شد). (165) آن گاه که پیشوایان (کفر و جور) از پیروان خود بیزاری جویند و عذاب را (به چشم) ببینند و همه روابط و پیوندها از آنها بریده شود. (166) و کسانی که پیروی کردند گویند: کاش برای ما بازگشتی (به دنیا) بود تا ما نیز از آنها بیزاری می‏جستیم همان گونه که آنها از ما بیزاری جستند. این چنین خداوند عمل‏های (دنیوی) آنها را مایه‏های حسرتی به آنها ارائه می‏دهد، و آنها هرگز از آتش بیرون آمدنی نیستند. (167)