حدیث ۷۵۱
(۷۵۱) الأمالی للمفید (ص ۲۸۵) و الأمالی للطوسی (ص ۶۳ و ۹۹): قالَ حَدَّثَنا أبوجَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلی بْنِ الْحُسَینِ بْنِ بابَوَیهِ رحمه‌الله قالَ حَدَّثَنی أبی قالَ حَدَّثَنا سَعْدُ بْنُ عَبْدِاللهِ عَنْ أیوبَ بْنِ نوحٍ عَنْ صَفْوانَ بْنِ یحْیی عَنْ أبانِ بْنِ عُثْمانَ عَنْ أبی‌عَبْدِاللهِ، جَعْفَرِ بْنَ مُحَمَّدٍ علیه‌السلام قالَ: «إذا کانَ یَوْمُ الْقیامَةِ، نادَی مُنادٍ مِنْ بُطْنانِ الْعَرْشِ: «أیْنَ خَلیفَةُ اللهِ فی أرْضِهِ»، فَیَقومُ داوُدُ النَّبیُّ علیه‌السلام. فَیَأْتی النِّداءُ مِنْ عِنْدِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «لَسْنا إیّاکَ أرَدْنا وَ إنْ کُنْتَ لِلّهِ خَلیفَةً». ثُمَّ یُنادی ثانیَةً: «أیْنَ خَلیفَةُ اللهِ فی أرْضِهِ؟» فَیَقومُ أمیرُالْمُؤْمِنینَ، عَلیُّ بْنُ أبی‌طالِبٍ علیه‌السلام. فَیَأْتی النِّداءُ مِنْ قِبَلِ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ: «یا مَعْشَرَ الْخَلائِقِ! هَذا عَلیُّ بْنُ أبی‌طالِبٍ خَلیفَةُ اللهِ فی أرْضِهِ وَ حُجَّتُهُ عَلَی عِبادِهِ. فَمَنْ تَعَلَّقَ بِحَبْلِهِ فی دارِ الدُّنْیا، فَلْیَتَعَلَّقْ بِحَبْلِهِ فی هَذا الْیَوْمِ، لِیَسْتَضیءَ بِنورِهِ وَ لِیَتَّبِعَهُ إلَی الدَّرَجاتِ الْعُلَی مِنَ الْجِنانِ»» قالَ: «فَیَقومُ أُناسٌ قَدْ تَعَلَّقوا بِحَبْلِهِ فی الدُّنْیا، فَیَتَّبِعونَهُ إلَی الْجَنَّةِ. ثُمَّ یَأْتی النِّداءُ مِنْ عِنْدِ اللهِ جَلَّ جَلالُهُ: «ألا! مَنِ ائْتَمَّ بِإمامٍ فی دارِ الدُّنْیا، فَلْیَتَّبِعْهُ إلَی حَیْثُ شاءَ وَ یَذْهَبُ بِهِ.» فَحینَئِذٍ یَتَبَرَّأُ «الَّذینَ اتُّبِعوا مِنَ الَّذینَ اتَّبَعوا وَ رَأوُا الْعَذابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأسْبابُ وَ قالَ الَّذینَ اتَّبَعوا لَوْ أنَّ لَنا کَرَّةً فَنَتَبَرَّأ مِنْهُمْ کَما تَبَرَّؤُا مِنّا کَذلِکَ یُریهِمُ اللهُ أعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَیْهِمْ وَ ما هُمْ بِخارِجینَ مِنَ النّارِ»».
طریق این حدیث به معصوم علیه‌السلام، معتبر درجه یک است.
شیخ مفید این حدیث را از شیخ صدوق از پدرش از سعد بن عبدالله القمی از ایوب بن نوح از صفوان بن یحیی از ابان بن عثمان روایت کرده است که همه از ثقات درجه یک هستند.
شیخ‌الطائفه نیز شبیه این حدیث را از شیخ مفید روایت کرده است.
ابوعبدالله، جعفر بن محمد علیه‌السلام فرمودند: «هنگامی که زمان قیامت شود، منادی از درون‌های آسمان ندا دهد: «خلیفه الله در زمین کجاست؟» پس داود نبی علیه‌السلام می‌ایستد. پس ندایی از جانب الله عز و جل می‌آید: «خواست ما فقط برای تو نیست، اگر چه تو (هم) برای الله خلیفه‌ای». سپس بار دوم ندا می‌دهد: «خلیفه الله در زمین کجاست؟» پس امیر مؤمنان، علی بن ابی‌طالب علیه‌السلام می‌ایستد. پس ندایی از جانب الله عز و جل می‌آید: «ای گروه‌های مردم! این علی بن ابی‌طالب خلیفه الله در زمین و حجت او بر بندگانش است». پس کسی که در سرای دنیا به ریسمان او آویخته باشد، پس در این زمان (هم) به ریسمان او می‌آویزد تا به نورش نور گیرد و به درجات عالی از فردوس‌ها او را تبعیت کند.» (سپس) فرمودند: «پس مردمی که به ریسمان او در دنیا آویخته‌اند، می‌ایستند و او را به سوی بهشت تبعیت می‌کنند. سپس ندای از جانب الله عز و جل می‌آید: «آگاه باشید! هر که به امامی در سرای دنیا امامت جسته، پس او را به سوی آن‌چه می‌خواهد، تبعیت کند و او را ببرد.» پس در این هنگام برائت می‌جویند «الَّذینَ اتُّبِعوا مِنَ الَّذینَ اتَّبَعوا وَ رَأوُا الْعَذابَ وَ تَقَطَّعَتْ بِهِمُ الْأسْبابُ وَ قالَ الَّذینَ اتَّبَعوا لَوْ أنَّ لَنا کَرَّةً فَنَتَبَرَّأ مِنْهُمْ کَما تَبَرَّؤُا مِنّا کَذلِکَ یُریهِمُ اللهُ أعْمالَهُمْ حَسَراتٍ عَلَیْهِمْ وَ ما هُمْ بِخارِجینَ مِنَ النّارِ»».
