سوره توبه – آیه 40

اگر یاری نکنید او را، پس به تحقیق یاری کند او را الله، هنگامی که اخراج کردند او را کسانی که کفر ورزیدند، دومین دو نفر بود هنگامی که آن دو در غار بودند، هنگامی که می‌گفت برای هم‌نشینش: «اندوه مدار که به یقین الله با ما است»، پس نازل کرد الله آرامشی بر او و یاری کرد او را به سپاهیانی که نمی‌دیدید آن را و قرار داد اثر کسانی را که کفر ورزیدند، پست‌ترین و اثر الله برترین است و الله همیشه با عزت همیشه با حکمت است. (40)

اگر یاریش نکنید خدایش یاری کرده، وقتی کافران بیرونش کرده بودند، یکی از دو تن بود، وقتی در آن غار بودند، وقتی بهمراه خویش میگفت: غم مخور که خدا با ماست. آنگاه خدا آرامش خویش را بر او نازل کرد و به سپاهیانی که رؤیتشان نکردید نیرومندش کرد و کلمه کافران را زبون کرد که والا کلمه خدا است و خدا نیرومند و فرزانه است (40)

اگر او [پیامبر] را یاری نکنید، قطعا خدا او را یاری کرد: هنگامی که کسانی که کفر ورزیدند، او را [از مکه‏] بیرون کردند، و او نفر دوم از دو تن بود، آن گاه که در غار [ثور] بودند، وقتی به همراه خود می‏گفت: «اندوه مدار که خدا با ماست.» پس خدا آرامش خود را بر او فرو فرستاد، و او را با سپاهیانی که آنها را نمی‏دیدید تأیید کرد، و کلمه کسانی را که کفر ورزیدند پست‏تر گردانید، و کلمه خداست که برتر است، و خدا شکست‏ناپذیر حکیم است. (40)

اگر او را (پیامبر را) یاری نکنید بی‏تردید خدا (یاریش می‏کند چنان که) او را یاری نمود هنگامی که کافران او را (از مکه) بیرون کردند در حالی که یکی از دو تن بود، (پیامبر و ابو بکر) آن گاه که هر دو در آن غار (غار ثور نزدیک مکه) بودند، وقتی که به همراه خود می‏گفت: اندوه مخور که حتما خدا با ماست، پس خدا سکینه و آرامش خود را بر او (پیامبر) فرود آورد و او را با سپاهیانی که شما آنها را نمی‏دیدید (در جنگ‏های اسلامی) تقویت نمود و سخن کسانی را که کفر ورزیدند پست کرد، و کلمه خداوند (وعده ازلی او در یاری انبیا و پیروزی دینش بر ادیان) است که والا و برترست، و خداوند مقتدر غالب و صاحب حکمت است. (40)